Sensizlikte önceliğim oldun her zaman. Sensizlikte senin iyi olman için dolaşan cümlelerim dualara dönüştü.
Seni içimde öldürmeyi başaramadığım için içimde beni öldürdüm ben. Kendi kendimin celladı sayılırım. Bir cinayet işledim. Hayatın karşısında geliştirdiğim tüm savunma aletlerimi kör bir kuyuya gömdüm. Geldiği gibi, şartlara göre amacım hedefim beklentim olmadan zaruri olarak nefes almayı sürdürüyorum. Şikayetçi değilim. Canım yanınca bagırmıyorum avaz avaz. Hissiyatsızlaştım. Kendimden vazgeçtim sende kaldım..
Aynı gökyüzünün farklı örtüsüne bakıyor gözlerimiz. Belkide aynı düşünüyor aynı hissediyoruz hüznümüz sevincimiz aynı ana isabet ediyor farklı olsada. Şimşek yapıyoruz belki de birbirimize kızgınlıklarımızdan. Ara sıra maruz kaldığımız sis, pus da belki bizim belirsizliklerimizden. Yağmurlar ise içimize akıttığımız hasret gözyaşlarımız belki..
Ve bir gün sevgili silinecek her şey hayallerin silinecek birer birer. Seni bana getirmesini istemediğim rüyalara karşı olduğum için uyku ile aram açık. Küstüm. Konuşmuyorum. Küstüğüm zaman ne denli tutarlı olduğumu bilemezsin..
Mektupların, şiirlerin, aşkı bizimkisi. Sen şiirlerindeki kadına aşıksın besbelli. Şiirlerinde sevilen o kadın ben degilim sanki böylesi güzel sevilen bir kadın nasıl olurda yanında olamaz....
Ahh sevda... hayatın ta kendisi nefesimin sebebi ne kıymetli bir duygu aşk, sevda her neyse dildeki karşılığı..
"Aşksız kal" diyerek beddua etmeli düşmanlar birbirine. Eminim ki insanı öldüren en tesirli silah budur. Sen daima "Aşkla kal".