//
.
.
.

kendi
yalnızlığına
sarılırken ömrüm,
tüm kıyametler benken, bendeyken ve
bir o kadar bende çokken sen ölmek kolay değil sevgili…


--- evet, insan yaşadığı yada yaşattığı sürece hücrelerinde aşkı ölmek gerçekten hiç kolay değil.. İnsanın henüz kendisiyle tanışmadan aşkla ya da aşk zannettiği sevgi yumağıyla tanışması, yer çekimi kuvvetinin varlığından bi haber uçuşması daha da kötüsü kendinden bile vazgeçecek kadar acı ile yoğrulması kıyametin ta kendisi değil de nedir…

--- gün, güneş olmak yetmiyor gölgesi bile kendinden kayıpken insanın.. iki tarafı keskin bıçak misali bir ateş kırbaçlandıkça sevdanın tenine, kırbaçlandıkça deli bir rüzgar sevdanın teline susuyor yürek, susuyor içinde can çekişen kelimeler insanın ve sessiz harfler mezarlığına dönüyor çığlıklarının son esi, nefesi..

,

kaç
gemi geçti
bilsen “ah” bir bilsen
sarhoş denizlerimden her sefere
hep sen, dönmeyişlerine de hep ben düştüm sevgili…


--- “bil ki gittiğin uzağım” der sevgilinin ardında kala kalan.. kala kalmışlığına, inanmışlığına değil de en çok aldanmışlığına ölür, ölür dirilirmiş insan.. dedim ya ölmek hiç kolay değil, kolay değil hiç ölmek.. "beklemek" nedir sizce hele ki neyse..
her gün bıkmadan, usanmadan liman olur bekleyen içinde yüzdürdüğü sarhoş denizlere ve bekler.., bekler.., bekler çaresizce...yine yoktur sevgili ve yanan, tutuşan ciğer yine dile gelir “sar bir duman daha ekşimiş bu şarap üstüne bu gece de kısa, bu gece de çok uzun öleceğiz besbelli “ dercesine…

--- geceler git gide benzer bekleyene akşamdan kalma yıldızlar düşer bekleyenin hep nasibine..gece bitmeden, gece kaybolmadan da yüreğe kanatılarak işlenen o sevgilini son gülüşü sonlanır, şafaklanır yine, yeniden kuş vaktine.. der ki kala kalan sanki duyacakmış gibi sevgili “ahh sevgili sarıldıkça içtim, içtikçe sarıldım seni.. sarhoş olmak değil, değil de en çok ayılmak yoruyor inan beni”

.
.
.
//

ilhanaşıcışubatikibinyirmibir