ADİ ADIM MARŞ

Bu günlerde hayat nasıl diyenlere kısa ve net bu cevabı vermek istiyorum adi adım marş.
Askeri bir terimdir, uzun ay bedelsiz askerlik yaptığımdan konuya hakimim. Bunun uygun adım marş ve koşar adım marş hali de mevcut tabi ama bu aralar bana, bize en uygunu adi adım marş, yani olabildiğince yavaş adımlarla yürüyerek bir yere ulaşma.
Çoğumuzun çok koşuşturmayla geçiyordu hayatları yani koşar adım marş hali, sonra bir şey oldu ve hepimiz yeni yeni sözcüklerle tanışmaya başladık. Hayatımızın hiçbir yerine koymayı düşünmediğimiz kelimeler salgın, karantina, izolasyon vs. derken yeni dünya beklentisi falan ama biz adi adım marş maduna aldık kendimizi. Belki başka başka şeyler keşfetme fırsatı bulduk aslında, bu başka şeylerin en önemlisi o koşuşturma esnasında yani yaşamak uğruna yaşamaktan vazgeçtiğimiz zamanda unuttuğumuz kendimizi keşfetme fırsatı.

İlk şokun ardından yani kendimizi şöyle bir salmanın ardından. Uzun uzun, boş boş aynaya bakmak. Uyanıp uyanıp tekrar uyumak. Duvarları seyre dalıp ardından en ufak seste camdan dışarı baktık, her fırsatta mutfakta kendimizi bulduktan sonra öğrendik, Kendimizi dinlemeyi o kadar yabancılaşmışız ki ilk başlarda anlamak zor oldu tabi.

Nefes almaya başladık sonra, çoğu şeyin kıymetini bildik. Çoğu şeyin kıymetsiz olduğunu anladık. O kadar koşarak yaşamak gerekli miydi sahi, vaktim yok nasıl yetişe cem panikleri.

Her şey bittiğinde yani normale döndüğünde özlediğimiz ne varsa adi adım yaşayarak tadını çıkararak yaşamaya devam edebilir miyiz bilmiyorum. Ben istiyorum ki Yaşamak için yaşamaktan vazgeçmeyelim. Ben istiyorum ki bu günlerde farkına vardığımız kendimizi ve sevdiklerimizi unutmayalım. Mutlu iyi insanlar olarak yaşamaya kaldığımız yerden devam edelim ve bu defa iyiler gerçekten kazansın.