BİR BONCUĞUN VEFASI
Bugün çalıştığım hastanede annemden aldığım bir telefonla, köyümüzden bir teyzemizin yattığını öğrendim.Onun adını duyunca çocukluk anılarım gözlerimin önünden geçivermişti.Hamdiye teyze çok titiz bir kadındı.Öyle ki evine biri oturmaya geldiğinde, o avludan çıkmadan örtüleri silkelemeye başlamasıyla ün salmıştı köyde.Babaannemin evinin arkasındaydı evleri.Zengin varlıklı bir ailedendi.Ben onu daha çok babaanneme getirdiği meyvelerle hatırlardım.Babaannem genç yaşında felç olmuş bir kadındı.Konuşmaları zar zor anlaşılır, bir köşede öyle oturur, fazla hareket edemezdi.Sadece tuvalete, o da birilerinin yardımıyla gidebilirdi.Hamdiye teyze onu sık sık ziyarete gelir,sohbet ederdi.Evlerimiz yakın olduğu için onunla aynı arsa içinde oturan iki oğlu ,gelinleri ve torunlarını çok iyi tanırdım.Torunlarıyla sıkça oyun oynardım.Ama onların evine gittiğimizde teyzenin titizliğini bildiğimden, daha doğrusu annem tarafından tembihlendiğimden asla içeri girmez, bahçede beklerdim.Hacdan geldiğinde avcunun içini öptüğüm için çok mutlu olmuş,bana ’’bekle burda!’’ demişti ve öyle güzel bir kolye vermişti ki,çocuk halimle adeta yanıp sönen üç sıralı yeşil boncuklu kolyeden gözlerimi alamamıştım..Hele torunlarına da aynısından aldığını duyunca beni çok sevdiğinden iyice emin olmuştum.
Şimdi yıllar sonra çalıştığım hastanede yatan Hamdiye teyzem sıcak suyla yanmıştı. Durumu ciddiydi.Konuşabiliyordu ama bunama başladığı için aklı gelip gidiyor, yakınlarını bile tanıyamıyordu.Ben gittiğimde bakıcısı, ’’sürekli Sakine isimli biriyle sohbet ediyor sanki onu görüyor gibi’’dedi.Bu sözler karşısında şaşkına dönmüştüm Çünkü Sakine benim babaannemdi.Ona doğru eğilip ’’Hamdiye teyze nasılsın?’’ dedim..Bana baktı ’’iyiyim kızım sen beni nasıl buldun?’’dedi..Şaşırmıştım..’’Beni tanıdın mı?’’ dedim..’’sen Sakine’nin torunusun’’ dedi..Ve uykuya daldı..Gözlerim dolmuştu..Bakıcı bana hastane yemeklerini yemediğini söyledi.’’Titiz bir kadınmış sanırım iğreniyor’’ dedi..Aklıma eski günler geldi.Kapıdan çıkarken bir daha baktım uyuyan zayıf yüzüne.Sabah uyanınca hemen tarhana çorbası pişirdim, bizim köye özel..Annemin yaptığından..Hastaneye götürdüğümde yatağının boş olduğunu gördüm..Gece kötüleşti yoğun bakıma aldık dediler..Hızlı adımlarla yoğun bakıma giderken inşallah entube edilmemiştir diyordum içimden..Edilmemişti gerçekten..Çorbayı uyandığında içirilsin diye arkadaşlara bıraktım..Akşamüstü gittiğimde Hamdiye teyze entube edilmişti..Sabah senin çorbadan içti dedi hemşire arkadaşlar..Öğleden sonra solunumu kötüleşti dediler..Kaçınılmaz son yaklaşıyordu anlıyordum.Beni mutlu ettiği o yeşil boncuğun yada babaanneme getirdiği meyvelerin vefasını birkaç yudum tarhanayla göstermeye çalışmıştım.
Hamdiye teyze iki gün sonra vefat etti.Kimilerine göre fazla titizdi,kimilerine göre biraz aksi..Ama ben Hamdiye teyzeyi her zaman beni torunları kadar çok seven komşu teyzem olarak hatırlayacağım..
Beyazmelek