İstanbul vefa semtine adını veren bu mübarek zatın oğlu küçükken mahalleye su getiren sakaların deriden olan kırbalarına musallat olmuş. Elindeki sivri aletlerle o kırbaları delermiş.
Bir zaman bu haşarılığa sabreden sakalar artık dayanamayıp gelir ve Ebül Vefa hazretlerine uygun bir lisanla oğlunun yaptığını anlatırlar.
Olaya çok üzülen ebül vefa hazretleri düşünceli bir şekilde akşama kadar köşesinden kalkmamış.
Akşam olunca eve giderek hanımına bu olayı anlatır ve:
"Hatun ben akşama kadar hayatımı gözden geçirdim, çocuğun böyle bir hareket yapmasını gerektirecek kusur bulamadım. Hele bi yol sen de senin hayatını bir gözden geçiriver" der.
Bir müddet düşünceye dalan hanımı yüzü kızarmış bir halde:
"Tamam efendi. der. Ben hamile iken komşuya gitmiştim. Mevsim kıştı. Sofrada da portakallar vardı. Canım çok çekmesine rağmen ben istemeye utandım, komşum da bana ikram etmeyi aklına getirmedi. Bir ara o dışarı çıktığında elimdeki örgü şişiyle bir portakalı delip suyunu emdim."
Rahatlayan ebül Vefa hazretleri komşularından helallık ister. Oğlu da kırbaları delmekten vazgeçer.