Ah biz büyükler.
Aksaçlılar.
Aksakallılar.
Biz erişkinler.
Bu yaşa gelmiş olanlar.
Belli bir tecrübeden geçmiş olanlar.
Bir anlayabilsek.
Bir bilebilsek.
Dünyayı bir tanıyabilsek.
Gelişmeleri bir kavrayabilsek.
……………………………

Bilmiyoruz ama.
Büyüklüğümüzü bilmiyoruz.
Aklımızı, ağırlığımızı kullanmıyoruz.
Hep acı veriyor,
Hep acı duyuyoruz.
……………………………..

Hep bizim yüzümüzden.
Bizim ihtirasımızdan,
Bizim kinimizden.
Bizim nefretimizden.
……………………………..

Kendimize yapıyoruz.
Kendimize ve ailemize.
Sonra çevremize.
Memleketimize.
Tüm toplumumuza.
Tüm dünyaya.
Hülasa insanlığa.
……………………………..

Bir durabilsek.
Bir soluklanabilsek.
Bir aklımızı irademizi kullanabilsek.
Şu çatışmalara bir son verebilsek.
………………………………

Dünya bizim.
Biz insanlığın.
Niçin bu savaşlar.
Niçin bu acılar.
Gözyaşılar.
Kıyımlar.
Yıkımlar.
Niçin bu felaketler.
Kutuplaşmalar,
Ayrı düşmeler.
………………………………

Neyi paylaşamıyoruz.
Neyi bölüşemiyoruz.
Neyimiz eksik.
Hangisi noksan.
………………………………..

Yeter de artar bile.
İmkanlar geniş.
Fırsatlar alabildiğine.
Kaynaklar sınırsız.
………………………………

Bize düşen ağır olmak.
Akıllı olmak.
Sağduyulu olmak.
…………………………….

İhtirastan uzak olmak.
Bencillikten,
Kibirden,
Nefretten uzak olmak.
……………………………

Olgun olmak.
Olumlu olmak.
Düşmanlıktan uzak olmak.


Kemal SEYFİ
03.01.2016