SANCI
Yusuf Yılmaz
Karamsar olmak zorunda mıyız?
Oysa ne güzel düşüncelerimiz
ve onu uygulayacak irademiz var.
Her şeyin hayırlısı deyip yola çıkmak varken,
neden yanlış yapalım,
Elimizde sevgi ve bilgi gibi değerler dururken
neden bakış açımızı değiştiremiyoruz?
Bir defada kendimizi başkasının yerine koysak ne olur.
Karşımızdaki insandır insan.
Elbette çözülür sorunlar,
tebessüm ve cesaretle yaklaşırsan.
Bizi sürü olmaktan kurtaracak ilimdir, fendir.
Dünya buharlı makinayla uğraşırken,
biz saray yapmakla meşguldük.
Elektrik icat edildi,
biz sadece seyrettik.
Ellerin yaptığı bilgisayarı bile geç öğrendik.
Herkesin elinde cep telefonu, internet;
gazete kitap okumayı unuttuk.

Ölçüyü kaçırdık.
Her şeyi ihmal eder olduk.

Taklitti ne zaman bırakacağız?
Ne zaman kendimiz olacağız?
Dünyaya ilk medeniyeti kuran biz.
Ne zaman kainatın sırlarıyla meşgul olacağız?
Atomla füzeyle uğraşanlar uzay savaşına girdiler.
Biz yerde sürünüyoruz.
Bu kafayla olmaz!
Fen fen fen! Matematik ve pozitif düşünce ile olur ancak!

Beyler, çocuklarımızın, hevesini, heyecanını kırmayın.
Bırakın istedikleri yerde okusunlar.
Siz en iyi ilim yapan okulların ortamını hazırlayın yeter.
Altın yıllarımız boşuna gidiyor.
Bırakın nazari işleri.

Işığımı kesme
Aldığım nefes, verdiğim nefes
Sevgiyle bilgiyle dolsun.
Gençlik kabına sığmıyor.
Boş işlerle heba ediliyor.
Derhal ve hemen yarınlar için bu gençleri yatırıma dönüştürmenin zamanı gelmiştir.
Saygılarımla.