Aslında sana seslenmiyorum zaten sende kayda almıyon beni dışarısı çok soğuk ama ben hiç üşümüyorumki merkez çünkü her türlü insanla uğraşıp duruyorum gündüzün bacısı gecenin gacısı insan ne içtiği ne idiği ne yediği belirsiz insan karanlık yüreği gecenin karanlığında huzur bulan insan sevdiğine kurban olamayan insan daha neler insan birazda ben gibi yalnız insan neler oluyor böyle nereye gidiyor herşey ben bukadar durgunken bu hareketlilik neden gülüşlerim vardı benim her sıkıntıya eyvallah diyen bir fatihim vardıda belada oldummu laaaannn burda bende varım diyen şimdi ise kanserli bir beden yahut tek mermi ile yaşamıma son verebilecek bir neden hangi şekil beni en kısa şekilde öldürür hangisi öldürmezde bir ömür süründürür saat epeyce geç oldu merkez günün yorgunluğu hayallerin sonsuzluğu çökmüş üzerime istesemde kapanmıyor bu gözler kapansada dalmıyor uykuya önüm arkam sağım solum sis saklanmayan birtek ovar. aslında ben onsuzluktan geriye doğru sayıyorum bazen bir yavru ceylanın zalim avcıya yönettiği masum bakışlarda bulmak istiyorum kendimi. neler görmedimki bu hayatta gem vurduğum zamanda oldu duygularıma gemi azıya aldığım zamanda oldu duygularımın. Yapamıyorum yazamıyorum evet tükenmiş sanmıştım: hala öyle düşünüyorum ancak haykırasım var biliyorum sesim ulaşmayacak bile anlamayacaklar neden bağırdığımı dikkat çekmeye çalıştığımı sanacaklar kaç bilinmezli bir denklemimki acaba kovalanmadığım halde kimden kaçıyorum aslında asayiş berkamelde durum normal değilki