Dün yağmur yağıyordu. Akşam saatleri de hava yağmurlu gösteriyordu. Google amcaya Manavgat hava durumu yazıp bakıp da öğrenmiştim. Evden elimde kedi sepetiyle yola çıktım, yağmur da başladı. Koştura koştura gitmeye başladım. Yolun yarısına varmadan soluk soluğa kaldım; yolun ilerisini de yürüyerek gittim.

Eski mahalleye vardım. Benim Karakuş da ordaydı. Hemen kedi sepetine koyup hızlı adımlarla getirdim.

Amacım gece soğukta üşütmemekti. Ama kedi gece bağrınıverdi. Gündüz bağrınsa sıkıntı yokta, gece bağrındığı zaman sıkıntı var. Hâl böyle olunca mecburen dışarı saldım.

Tekrardan yattım uyudum. Sabah kalktım Karakuş ortalıkta yoktu. Diğer kedilerime yiyecek verdikten sonra, elimde mama bidonu, tabağı ile eski mahalleye gitmek için yola çıktım. Yollara baka baka eski mahalleye gittim. Karakuş’u görmedim. İki küçük kayık tabağına mama koyup geri geldim.

Bazıları çocuk avutur gibi koca koca adamları avutmaya çalışıyor, sorunları unutmaya çalışıyor, aldatmaya çalışıyor. Benim samimi davranışlarıma çocuk bile şüpheyle bakarken inanmazken, sen kimi avutuyorsun, sen kimi unutuyorsun, sen kimi aldatıyorsun, sen kimi kandırıyorsun? Masaya yumruğunu vuracaksın ses gelecek; tıpkı büyük yürüyüş gibi. Gerçi o da bir işe yaramadı ama en azından ses çıktı.

Yakuphan Kılınç