Öfkeliyim Efendiler, öfkeliyiz hepimiz... Kadın güvendi, sevdi yanıldı. Kadın doğurdu, büyüttü yetmedi. Fedakarlık etti, kendinden vazgeçti yetmedi. Ödülü finalinde ölüm mü olmalıydı? Asla... Kadın sustu, suçlu oldu. Kadın konuştu yine suçlu. Geldi suçtu, gitti suçlu. Seviyorum dedi suçlu. Sevmiyorum dedi yine suçlu. Okuyamadı cahil dediniz küçümsediniz. Okudu, çalıştı kendini savundu.Olmadı yine beğenmediniz. Yasaklar, kurallar getirdiniz. Şüpheler, töreler ve elalem Tanrısıyla kızların ve kadınlarımızın kendileri olmalarına, var olmalarına izin vermediniz. Kadınları yaşarken bile öldürdünüz. Bir gün olsun gözlerini, yüzlerini güldüremeden öldürdünüz. Ellerinizden önce yüreğinden tutmalıydınız.
Her yer suç mahali, sevdikleri güvendikleri şüpheli... Sanki mayınlarla dolu ölüm arazilerinde dolaşıyor, katlediliyor kızlar, kadınlar , analar. Törelere ve cinayetlere son verilmeli artık yeter. Yeter!...
Soruyorum herkese söyleyin bu nasıl bir bağnazlık, nasıl bir cehalet? Siz, bir kadın öldürüldü sanırsınız... Oysa çocuklar ölür, aile ölür, umut ölür. Yarınlar ölür, gelecek ölür. Kalemimiz kan susuyor, dilimiz isyanda.
Öfkeliyim Efendiler, öfkeliyiz hepimiz. Her yer suç mahali öldüren ya sevgilisi, ya eşi. Ya da aileden biri abisi, babası. Ölüm sözde en sevdiklerinden geldi. Seven saçının teline bile zarar veremez inan. Faili meçhul hiçbir cinayet yoktur inan... Bu zülmü, bu kanı, bu vahşeti durdurun. Sevmeyi de, korumayı da yanlış öğrenmişsiniz Efendiler.Bizler ölüyoruz, öldürülüyoruz kendinize gelin Efendiler!... KADINA ŞİDDETE SON. MERAL İŞLEYEN TUFAN