Gökkubbenin altında güle dair söylenmedik söz yoktur ifadesi hep düşündürmüştür beni. Gerçekten güle dair her şeyi tükettik mı?
Geçmişten uzanan bu güzelliği heybemize aldık bugün. Kul Nesimi bütün gül tabirlerini yerle bir edip şöyle der:
"Gülden terazi tutarlar
Gülü gül ile tartarlar
Gül alır gül satarlar
Çarşı pazar güldür gül"
Uzun bir zaman bu dörtlük bile yetti bana . Artık yeni bir gül şiiri yer kaplamaz bende dedim. Gül budur, bu kadardır. Değil değil gül her tende farklı kokar, her ruha farklı siner... Derken Seyhan Erözçelik’in " Gül ve Telve" şiirine denk geldim. Onun şiirinde gül bir kurtarıcı, bir sitemkâr...onun şiirinde gül bambaşka kokuyor. Haydi gelin onun gül bahçesine birlikte girelim.
"Erimiş kurşun dökülüyor güllere,
Yapraklarında dağ dağa sürülüyor
Kalp kalbe
Gül yaprakları bana mısın demiyor"
Güle bambaşka yaklaşıyor. Şiirlerindeki gül kokusu dört bir yana yayılıyor.
"Çalı büyüyor
Çalı büyüyor

Çalı açıyor
Çalı açıyor

Çalı gül açıyor
Çalı gül açıyor

Gül bir çalıdır
Gül bir çalıdır"
Kalbimizde büyüyen güllere ses oluyor. Seyhan Erözçelik 2011 yılında aramızdan ayrıldı. Bir şair ölünce bir dilde tanrı katına yükselir, denilir. Onun çölü ayrıydı, onun kumu ayrı, onun gülü ayrı...

youtu.be/UI_RDYIqSlA