Sahip olamadıklarımızın hâyâli ile haşır neşir iken, sahip olduklarımız ile yaşamayı unuttuk.

Ama ’ölüm’ hatırlatır.
Değerli olanın hâyâl değil, gerçek olduğunu..

İnsan olmanın bedeli ağırdır.

Bağzı bedeller peşin ödenir, veresiyesi olmaz.

Bedeli ödenmiş acıların ikramiyesi yalnızca huzurdur.

Arıyor ve hâlâ huzuru bulamıyor isen, ödemelerin yetersiz bakiyedir.

Ödedik, bitti hacı(!)
Yok öyle bir dünya.

Aldığın her nefes, bir bedel ister.

(acı, tatlı kader)

Dünya adaletsiz falan değil!
İnsan; gittiği her yere kötülüğünü bulaştırıyor.
Sonrada kendine (Dünya, Kader, Hayat vs. ) suçlular buluyor.
Böylece aklı sıra yaptıklarının sorumluluğunu reddedip, vicdanını akladığını sanıyor.
Ne büyük zavallılık.
Nasıl güzel bir çaresizlik hali.

Kayıplar: muhtemeldir ki, bulunmuş, var olmuş, sahip olunmuş, kabul görmüş..
Yada bulunabilme ümidi taşıyanlardır.

Umut her daim yakınımızda, her vakit yoldaşımız olsun.

’Paralı hatır’ değil, onurlu bir hayatın saygınlığı gerekli bize..

Uyanır elbet bir gün gaflet uykusundan, hakka boyanır insan..
( Her yer al kan )

//..Bazı insanlar sadece almaya proglamlanmıştır..//

(bedel)

Aralık 2020 Cuma sabah’ı saat:08:00