1954 yılında , sırtımda siyah önlük , tığ ile örülmüş beyaz yakalık , terzinin tornistan edip bana göre diktiği lacivert ceket , altta keten pantolon , beş şişle örülmüş beyaz yün çorap ve Trabzon lastiklerimle köyümüzdeki ilkokula başladım.
Avucumda , babamın bir hafta önce Bayburt’tan getirdiği Alfabe kitabı , saman yapraklı bir defter , bir tane kuşun kalem , bir tane de sildiği yeri iyice karalayan silgim vardı.
Alfabe kitabımı açıp güzel çizilmiş resimlerine bakıyorum.
Altlarındaki yazıların ne olduğunu ablama soruyorum.
O da sabırla bana okuyor.
Okumam yazmam yok ama alfabedeki bütün yazıları ezberledim.
Kurşun kalemlerimizin ucunu ya ekmek bıçağı ile , ya da babamın tıraş olduğunda körlenen jop marka jiletlerle
açıyoruz.
Yerli kurşun kalemlerin ucu o kadar sert ki jilet bile ucu kesemiyor.
Çiviye sürülmüş gibi kayıyor .
Kalemin ucunu açarken uç kırılarak kalemden çıkıyor.
Kırılan yere kadar kalemi kesiyoruz.
Haliyle kalemin boyu yazmadan kısalıyor.
Kısa zamanda kalemim bitti demek o kadar kolay değil.
Azarı var , sitemi var , dayağı var.
Samanlı yapraklı deftere bastıra bastıra yazarken kalem ucu kâğıdı yırtıyordu.
Sınıfta bir arkadaşımızda Çekoslovak malı kurşun kalem , silerken karalama yapmayan kare bir silgi ,
beyaz yapraklı defter vardı.
Kurşun kalem beyaz kâğıda sim siyah yazıyordu.
Ona imrenerek bakıyorduk.
Kaybolmasın diye bazı arkadaşlar kolye gibi boyunlarına bir iple silgileri asarlardı.
Defterlerimizin kapaklarında kerat cetvelleri vardı.
Şimdi lise mezunlarını bilmediği o kerat cetvellerini 3. sınıfta her kes ezbere bilirdi.
Kurşun kalemi , parmaklarımızın arasında tuttuğumuz boya kadar kullanırdık.
Biz okulları o şartlarda okuduk ve başardık.
Şimdiki gençlere duyurulur.
Not:
1)Biraz eskimiş ceketi terzi , baştan aşağı söker , iç dış yaparak yeniden dikerdi.Bu tür dikilen ceketlere tornistan denirdi.
2)Bizim okuduğumuz yıllarda okul çantaları galiba icat edilmemişti!
3)Kerat cetveli =çarpım tablosu.