2020’ nin son günleri…Yılın bitmesine az bir zaman kaldı…Bu yıl yaşadığım tüm yıllara göre zor bir yıl oldu…Tüm insanlık içicin de öyle…Hangi birisini hatırlatsam ki….Depremler,kuraklık,işsizlik ,açlık…Hele hele bir de covid vakası var ki…İnsanlık evriliyor…Nasıl olacak bilmiyoruz…Gözlerimiz aşıda…İnsanlar yeniden nasıl sağlığına kavuşacak…Ne zaman sarılacağız,kolkola ne zaman yürüyeceğiz…Bu hasret ne zaman bitecek bilmiyoruz…

Yılın son günleri…Edebiyatsal kurguyu yazıya dökemiyorum…Çünkü kar yağmadı…Yağmur gönülsüz yağıyor…Güneş yüzünü dünyaya saklıyor…Hazan mevsimi çok sığ geçiyor…Ama yine de renklere şarkılar söylemek istiyorum…

Yıl bitiyor…her yeni başlangıçlar içinde umut taşıyor…Bağırsam sesimi kim duyar bilmiyorum…Hadi artık gelsin şu aşı…Yağmurlar yağsın…Kar yağsın istiyorum…İnsanın insana kul olmadığı, açlığın, sömürünün olmadığı, savaşların olmadığı, İnsanın insanca yaşadığı bir yıla özlem duyuyorum…Bağırıyorum sesim kısık…İçim dışıma sığmıyor….

Bak evren sesimi duydu…Dışarıda alabildiğince güzel bir yağmur yağıyor…Ben de söz verdiğim gibi her yağmur yağdığında seni düşünüyorum…Sana geliyorum. İçimin yağmurları yağıyor…Hastaydın…Kohah hastasıydın…Şimdi nasılsın…Duy sesimi ve iyiyim de…Sadece tek bir kelime…İyiym de ….

Duyacaksın beni biliyorum...Duymasanda evrene yolluyorum duygularımı...