BU EVDE
Duyduğuma göre baba evimiz yıkılıyormuş. O korkunç deprem sonrası harap halde kalmış. Ne yazık ki tinercilerin sığınağıymış diğer boş evlerin hazin halindeymiş uzun süredir...Oysa onda nice anılar vardı duvarlarına sinen...O günleri de yıkıyorlar sanki o harfiyatla birlikte...Elazığ’da eskiden Rızaiye mahallesinin kip evlerindendi o. Çok katlı değil diye annem sevinirdi. Yükseklik korkusu ondan bize de geçmişti. Parmakla gösterirlerdi ferah pencerelerini komşular. Babanız ustaya güzel yaptırmış temelini, sağla ve metanetli duvarları, kalın kalın. Bunca yıl yükümüzü çekti...Çatısını, oluklarını babam habire tamir ederdi. Nede olmasa o Harput’un Ahi Üyesi olan babası Tenekeci Kemal Efendinin elinden öğrenmişti mesleğini. Annemle babaannem bu evde yaparlardı salçamızı, turşumuzu, kavurmamızı, tarhanamızı, aşure çorbamızı....Ramazan sofralarına otururduk bu evde. Sahur zamanları eğer kışsa titreye titreye mutfakta ağzımızdan buhar çıka çıka kaygana kızartır, peynir helvası pişirir, tel kadayıf yapardık.
Senelerce odun, kömür taşıdık çatı katına ve odunluğa. Daha sonra garaj oldu orası. Şimdi orayı da yıkıyorlarmış. İhaleyle aldık demişler harfiyatını.
Yaz aylarında arka bahcesinde oynardık. Kedim pamukla arkadaşlık yapardık. Kına yakardık ellerimize komşu kizlarıyla. Akşam oturmasına gelirdi komşular teravih sonrası evimize. Bu evde annem hasta oldu. Hepimiz perişan olduk. Yılarca hasta kaldı...Bu evde Kuran okuduk, cüz tuttuk. Ramazanlarda sahur halayını pencereden izledik bu evden dışarıya bakardık....Bu evde çok şeyler yaşadık....12 eylül zamanında evimize dinamit koydular korktuk ağadık...Bu evde bayramları karşıladık misafirlerimizi ağırladık. Köylü dayının şakalarına güldük. Anilarındaki kimselere sarıldık, coştuk, saşırdık...Har köylü Kudret amcanın “Cemil bayram gelmiş uyan şeker yemeye geldik"diye sabah sabah bağırtısıyla uyandık. Hasan abinin kamyonu kaç kez kornalarla durdu önünde fırladık… Har köyüne pikniğe, Harput’a mezarlığa gittik akrabalarla…Bu evde toplandı akrabalar. Nayde teyzemle kısırımızı bu evde hazırladık. Masal anlatma yarışlarına girdik. Hacı dedemin anılarını bu evde dinledik. Annemin deyimiyle maaaile gezmelerine bu evden çıkardık. Hacı görmesine, taziyelere, düğünlere, hasta ziyaretine, gelin konvoylarına, bebek görmelerine bu evden giderdik anneciğimle…
Evimiz, köşebaşıydı, sobalıydı...kış aylarında çok soğuk olurdu. Misafir odasında kızkardeşim Sude ile ders çalışırken yorgan altında titrerdik...Babaannem her sabah bu evde tarardı saçlarımı bir saat özenle seve seve...Ama severdik evimizi... Kardeşlerim Yakup ta Yusuf ta bu evde doğdular. Hasta kardeşim Kemal bu evde vefat etti. Yakup la Yusuf’u bu evden askere uğurladık. Babamı bu evden hacca yolladık ve bu evde misafirlerini ağırladık....Hepimiz bu evde evlendik. Kınagecelerimi bu evde oldu. Annemize babamıza el öpmeye bu evde geldik. Telli duvaklı düğün arabasına giderken bu eve, halkına el salladık...Bu eve gelin getirdik bu evde kahvemizi içtik...Üzüntülerimizi bu evde anlattık, tesellilerimizi bu evde verdik birbirimize...
Bu evde sabahladık halamlar, amcamlar Adana’dan ziyaretimize geldiklerinde...Bu evde...yedik şekerli süte ekmek doğradık kâsemize...Bu evde tavuk çırnağıyla çekişip lades oynadık…Bu evde "Cive Pakistan" sarkisını dinledik el çırptık, Harput havalarını dinledik...Bu evde yarânik (yârenlik) ettik, orcik yedik, kelle paça, bumbar dolması pişirdik...Bu evde yarpuzlu ayranlı çorba hazırladık komşularla...Sultan abladan ilk defa kek tarifini, Şükran abladan kömbenin içini hazırlamayı bu evde öğrendik...Geçmislerimize süt mevlitleri okutmayı, babaannemin akrabalarının anılarını bu evde dinledik...Bu evde güldük, ağladık, özledik, kızdık, sakinledik...Bu evde dualarla babaannemizi, eniştemizi, annemizi, babamızı ebedi istirahatlerine uğurladık...Ruhları şad olsun mekanları cennet olsun...Amin.
Ayşe Ciplioğlu Kaş