küçükken ortaokula yürüyerek giderdim. mesafe 5km civarı idi.

bahçelerin içinden geçtikten sonra dere üzerindeki arabalı köprüye sapar bir 5 dakika daha yürüdükten sonra okula varırdım.

bazen okula bir kız arkadaş ile beraber yürürdük, onların evi bizim evin hemen 100m ötesindeydi.

çok iyi hatırlıyorum, babasının beyaz bir renault arabası vardı.

denk geldiğinde yolda beni de alır bizi okula bırakırdı.

yine böyle birgün bahçeden tam köprünün üzerine çıktım, arkadan renaultun hafızalara kazınmış klakson sesini duydum, döndüm baktım beyaz renault. ön kapıyı açtım ve otomatik bir hamle ile oturdum, kafayı çevirdiğim anda bambaşka bir abi ile karşılaştım.
daha sonra arabanın arka kapısı açıldı bir bayan selam vererek oturdu (meger adam yazıldıgı hatunu almak için durmuş bende onun yerine bam diye öne oturmuşum).
bayan adama, adam bana, ben önüme, sonra da adam bayana baktı sonra da "ee madem seni de bırakalım" diyerek sırıttı.
bütün yol tek kelime edememiştim

bu da böyle bir anımdır.