Seslerin En Çirkini Eşeklerin Sesidir! (Lokman suresi 19)

"(...) İnsanmerkezcilik, bir insan hakları öğretisini, bir insanın tahakkümü öğretisine dönüştürecektir. Dolayısıyla ister tanrısallığa isterse salt insanın düşünümsel ayrıcalığına dayandırılmış olsun, belli hümanizmaya mebni olan insan hakları kuramı, başlangıçtaki masumane niyetleri ve tevazu aşarak, insanın yeryüzündeki tanrılığına,tahakkümüne ve buradan itibaren de layuselliğine doğru bir gidişatı başlattığı ölçüsünde de, eleştirilmekten kurtulamayacaktır." (Ümit Aktaş -Yolda Olmak / Mana yayınları / sf:80)

Lokman suresi 19.ayette mealen: "Seslerin En Çirkini Eşeklerin Sesidir" demekte.

Kapital ve dijital merkezli bir dünyadayız.
Günümüz aydınlanması, merkezinde her ne kadar insan olduğunu iddia etse de insanın maruz kaldığı haksızlıkları ve sömürüyü de göz ardı edemeyiz.
Ezen insanın karşısında ezilen insanın yanında olmak önemli.
Bununla beraber şunu da belirtmek isterim ki:
Seslerin en çirkini neoliberalizm’in sesidir.
Seslerin en çirkini kapitalizmin sesidir.
Seslerin en çirkini abdestli kapitalizmin sesidir.
Seslerin en çirkini emperyalizmin sesidir, faşizmin sesidir.
Seslerin en çirkini her yeri betona çeviren insanların şantiyelerinin sesidir.
Sesleri en çirkini trafik sesidir.
Seslerin en çirkini iktidarların, patronların sesidir.
Seslerin en çirkini faizin, tefeciliğin sesidir.
Seslerin en çirkini hacıların paralarını faize yatıran din kurumlarının sesidir.

Eşeklerin sesi güzeldir.

Eşeklerin sesinde bir ahenk vardır.

İnsanların işlerini yapan ve gözleri çok güzel olan eşeklerin sesi ayetin indiği dönemde hitap ettiği Arab’ın dünyasında yüksek ve rahatsız edici olabilir.

Ama bugün seslerin en çirkininin insanın zulmünden yankılandığını söylemek gerekiyor.