Covidle mücadele için iki gün kapanacağız ya, kapandım. Bazı bazı kapanmalar beni rahatlatır. Kabuğuma çekilir, iç dünyamda gezinir, kitap okur, bir şeyler yazmaya çalışır, sosyal medyaya takılır, çoğunlukla da kendimi özeleştiriyle hayatın neresinde olduğumu sorgularım.
Şu saate kadar bugünüm nasıl geçtiğinin kritiğini yapacak olursam, şöyle geçti diyebilirim:
Hanımı saat yedide çalıştığı iş yerine bıraktım. İzin kağıdı cebimizde, polis sorarsa göstereceğiz. Otelde katlardaki odaları temizliyor. Temizlikçi yani. Bazıları var ki burun kıvırarak " eşi de temizlikciymiş,"diye küçümseyerek böbürlenmeleri yok mu. Otuzbeş yıllık eşimden gurur duyuyorum da sana ne oluyor ki kendi kendine havalara giriyorsun. Alın teri döküyor, yaşamdan kopmamak için çırpınıp duruyor işte.
Eve dönüşte, sobanın kovasını değiştiriyor, sobayı yakmak için hazırlık yapıyorum. Gece geç saatlere kadar ders çalışan üniversiteli kızımı birazdan kaldıracağım.
Çalışma odamdaki okumaya devam ettiğim romanı geceden bıraktığım sayfadan devam etmem lâzım. Bitirmeyi bayağı savsakladım. Kahvaltıyı hazırlarken salondaki sobayı yakmış bulunuyorum. Biraz sonra kızımla birlikte sabah kahvaltısını televizyonun karşısında yapıyoruz. Kanalların birinde yabancı, kazlı bir filim dikkatimizi çekiyor. Sonuna kadar izliyoruz. Filmin konusu hakkında karşılıklı konuşuyoruz. Zaman ilerliyor. Öğlene doğru romanı 30 yaprak okuyorum. 200.yapraktayım. Otobiyografik bir roman." Bir Burjuvanın İtirafları" Bence itiraf falan yok. Ayan beyan kendini olduğu gibi anlatmış. Polisiye yazar Ali Bayram’ın Tr2 tv.deki söyleşisini youtuptan izledim. Yazdığı kitaplardan, kadın cinayetlerinden, polis intiharlarından derken, anlatımıyla gerçekten faydalı oldu. İzlediğime değdi. Polisiye yazarımızın başarı grafiği gittikçe yükseliyor bana göre.
Sosyal medyaya takılıyorum biraz. İş olsun torba dolsun, diye paylaşımlarda bulunanlara bakmıyorum bile. Eğer beğenmediysem gönül almak için ’beğen’i tıklamam, yorum bile yapmam.
Öğleden sonra ikide odunluğa iniyorum. Üç dört tane kütük var. İki saat boyunca onlarla uğraşıyorum. Kan ter içinde kalıyorum. Derken akşam oluyor. Hanımın gelmesi yaklaşıyor. Akşama bir şeyler hazırlamam lâzım. Mutfağa giriyorum.
Kapandım ama işlerim bitmiyor. Bir günüm böyle geçiyor işte.
Sizin ki nasıl geçiyor?