Önce kendimizi kaybettik, sonra benliğimizi, kişiliğimizi, kim olduğumuzu, kim olmak istediğimizi, daha sonra insanlığımızı kaybettik, Sonra... yaptıklarımızı benimsemeden, kim yaptıklarımızdan ne kadar pay alacak? Kim iyi olacak? kim kötü? Hiç düşünmeden bir şeyler yapmaya başladık, yetkiyi güç, gücü mazlumu ezmek kabul etti insanlar, yaptığın başına gelmez mi? İyilik varken neden kötülük? Güzellik varken neden çirkinlik? Neden kendimizi kaybettiğimiz bu durumda bile başkasına fayda sağlamaya çalışarak kendimizi bulmak yerine, kaybolmuş benliğimiz için zalimce mücadele ediyoruz? İnsanlık bu değil! İnsan olan paylaşmayı sever, güzel görmeyi sever, mutlu etmeyi sever, yaşamayı sever, iyiliği, saygıyı, sevgiyi... İnsan olan ayırt etmeksizin insanlığı sever. DİN, DİL, IRK, MEZHEP, ayrımı yapmaksızın sever insanı insan olan.. İnsanlığını kaybetmiş katı yüreklerden nefret ediyorum :)) selamlarım İnsanlığı bilerek yaşayan, benimseyen, seven güzel gören ve güzelleştiren bütün insan kalanlarınıza.
İyilik, kötülükten daha güzeldir. "duygusu daha özeldir"