Sen hiç ormanda kayboldunmu dedi göçebe.
baktı şehirliye..
gülümsedi. Cevap gelmeyince kısa bir sessizliğin ardından başladı anlatmaya..
ilk ormana girersin ya kuşlar böcekler öter .. girdikçe orman içlerine daha bi canlanır insan gittiği yolu bildiğini sanır . Ağaçların yaprakları hışırtısıyla sanki çağırır gibi Gittikçe gider keyiflidir vakit geçer farketmez.. dedi..
Lakin iş dönmeye gelince her şey değişir.. saatlerce giderken farketmemişsindir ama dönerken baktığında tüm ağaçlar aynıdır .. bir anda akşam olur ne tarafa gideceğini bilemezsin. Kuşların böcekler aniden susar.. Ortalığı bir sessizlik kaplar dedi..artık adım atman gerekli .. ama attığın adım gittiğin yön hep yanlıştır ne yapsan nafile. Geldiğin yolda olduğunu sanırsın ama kaybolmak kaçınılmazdır dönüş yolunda diye ekledi.

Şehirli gülümsedi . Peki sen hiç şehirde kayboldunmu.. dedi göçebeye..
dostlarınla çıkarsın yola insanlar aynıdır.gülümserler hep. Sohbet edersin samimileşirsin gidersin yolunda. Taaki gün gelir arkana bakman gerekir nerdeyim ben diye. Dönüp baktığında kaybolduğunu anlarsın o şehir karmaşasının içinde. Dönmeyi denersin kendine. Bakarsın etraf dikenli ağaç misali insanlarla dolu. O zaman farkedersinki insanlar yine aynı.ama bu sefer hepsi arkanda kalmış işleri bitmiş senle. Kime e uzatan nafile. Bulamazsın yolunu. Herkesin aynı ama farklı yüzünü farkedersin acımasız fırsat kollayan ..artık ne kendine dönüş yolun aradığın yoldur nde dost sandıklrın dostların..

şehirde kaybolmak acımasızdır.. orman gibi değil ..kalkamazsın düştüğünde. Ezip geçerler üstünden. Farketmezler bile .
Dedi şehirli..
göçebe baktı .. sanırım haklısın dedi. Orman daha güvenli...


kaybolmalı işte
mesela meyhanede bira şişesi dibinde
kafayı vurunca masaya ..
bülbüller derdine ortak olmalı kafanda uçuşan
yada hipnoz eden dansözün göbeğinde
kara gözlerine ulaşamadan..

uzandığında yatağa
baıknca bembeyaz tavana kaybolmalı
sahipsiz üzüm salkımlarından çalarken kaybolmalı sokakta..
zincirleri kırarken elalem ne derlerden..kaybolmalı
öyle yada böyle
kaybolmalı bi yerlerde
belki bir kitap sayfasında satır arasında
belki bir ormanda.. çam ağaçları arasında
belkide başıboş kalabalıkarda
şaşırmalı ..çıkmalı yoldan ..
heycan artmalı..
düşmeli. Acımalı panikle bir yanın...farkettiğinde kaybolmanın..
hoyratça kaybolmalı
korkakça yaşadıklarını farketmeye..
yoksa kaybetmeden bulamıyor kendini insan..
önce bir kere kaybetmeli..ki
sonra bulunca sarılsın kendine doya doya. Şükretsin varlığına.
Tabi bulursa...