Yokladım da kalbimi
Yokluğu hiç acı vermeyecek gibi,
Ve
Ben bu duygudan nefret ediyorum.
Sahi yokluğun kaç rengi var?

Kazara bir yangından çıkmış simsiyah bedene bakıp,
masum kız çocuğundan binlerce kez özür diledim,
Dilemeyenlerin de yerine....

Celladının cebinde, katilinin koynunda yaşattığım için...

Aldığım nefes haramdı
Oysa şimdi hakkını veriyorum haramın,
“ hakkımı helal etmiyorum” dediğim anlarda gelmesin ecel.
Duamdır, binlerce kez amin

İçine çektiğinde “dünya var” dediğin;
Yokluğunda “dünya dar”dediğin
Uğruna ne tavizler verdiğin huzura kavuşmak bu kadar mı zor?
Ne çok nimet verdi oysa Rabbin sana...
Bebek kokusu, altın bilezik, duvak, canının canı...

Kalbinde tövbe,
Dilinde şükür,
En çok da imanına...


Kork
Nankör olmaktan
Kork ki
Pişmanlık kor olup yakmasın saraylarda büyümüş güneş görmemişi...