Belki biraz bizi idare etti kopya yaşamlar lakin pek mutluluk getirmedi zira biçilmişti rollerimiz, çizilmişti resimlerimiz, bir başkası olduk çoğu zaman, hoşlandığımız insanları etkilemek için hediye aldığımız parfümler kadar belki değerli olmadı hayatlarımız, sahte gülüşlerimiz
kim bilir daha kaç parfüm bizi bekliyor lüks mağazaların raflarında.
Herkes gibi bir fani olmayı dahi beceremedik. Bir mağara oyuğundan çıkıp Fransız mutfağına oradan ünlü via –Operasına gidiyoruz tam beş bin kişinin önünde gözümüzü kırpmadan adamın o büyük ağzından çıkan o büyük Otello’yu, Hamlet’teki yaşanan o hüznü, o acıyı hep birlikte dinliyoruz hep birlikte üzülüyoruz hatta göz yaşlarımızı tutamayıp hepimiz ağlıyoruz üstelik aynı anda gülerken.
Aynı dizaynda arabalara binmekten, aynı dizaynda ki apartmanlarda yaşamaktan hiç mi sıkılmadık?
Acaba daha başka kime özenmeli ya da kimin mutluluğunu taklit etmeliyiz ?
Ruhumuz baharın peşinde koşarken beynimiz kara kışın kucağında sigarasını yakmış dertli dertli oturuyor
içimizde eksik bir şeyler var yarım yamalak hayatlarımızı sorguluyoruz biraz olsun içinde kalmadıysa sarhoşluk sakın yaşadım deme
dünya başımızı yeterince döndürmedi mi yoksa
Yoksa içinde seni hiç dinlemeyen başka birinin olduğunu mu düşünüyorsun? öyle biri varsa eğer O zaman çok şanslısın
sözünü dinlet ona
yok eğer dinletemiyorsan ona selamımı söyle benden bahset ve de ki:
- kanatlarını çırpar gibi yapmasın direk uçsun zira güneş onu bekliyor 🙂
ufuk akalın...