Rutin Robotik Yaşamlara dâir Apostroflar kısım 1

“Kim bir gönüle gönlüyle dokunursa, ” dedi
meczup

"Vallahi izi kalır!”

Şehrin karmaşık keşmekeş basık dağdâlı havasından insanlara sinmiş ağır bir havaya uyananlar aniden bastıran sağanak yağmurun yıkadığı çeri çöpü önüne katmış sulardan atlaya hoplaya ceylan misâli sekerek bilabildiği taxi minibüs otobüs metro metrobüs ne bulabildiyse toplu toplu taşınarak işlerine yetişmeye çalışıyordu
Uykusunu almışlar etrafı kolaçan ediyor alamayanlar oturabilenler koltuklarında oturamayanlar ayakta uyuyordu
Yine dünün aynısı bir günü yaşamak alışkanlığıyla sıradan sıradan meşgalelerle yol tüketiyorlardı
Bir kaç kişi kitap okuyor bir kaç kişi telefonda konuşuyor
Arkadaşlarına denk gelenler gündemin sıkıcı başlıkları dizileri filmlerinden bahsediyor hemen hemen hepsi başka hayatların bize dayattıkları bizi hiç ilgilendirmeyen sabun köpüğü yaşamlarından dem vuruyordu
25’li yaşlarda bir genç bi ara okuduğu kitaptan başını kaldırıp dikkatsiz ilgisiz kulak kabartmasıyla birlikte etrafı süzmeye başladı
Okuduğu kitapta geçen
“Kim bir gönüle gönlüyle dokunursa, ” dedi
meczup

"Vallahi izi kalır!”
Sözü okuyunca bir ara kendi kendine söylendi içinden

“Kim bir gönüle gönlüyle dokunursa, ” dedi
meczup

"Vallahi izi kalır!”

Acaba bu devirde kaç kişi kim kimin gönlüne gönlüyle dokunuyor ki ete buda dayalı ilişkiler dünyasinda
Sohbetler ev araba paraya endexli
Muhabbetler dizi müzik film
Konuşmlara kaba saba küfürlü
Atışmalar itişmeler kavgalar yaralı ölümlü
Gasp cinayet hırsızlık uyuşturucu fuhuş fâiz tefecilik dolandırıcılık taciz ve daha bissürü insan fıtratının kabul edemeyeceği bin bir melânet varken
Kim kime gönlüyle dokunup iz bırakacak ki
Düşündükçe dünyanın içinden çıkılmaz bir hal aldıģını anlayınca tekrar kaldığı yerden gömüldü okuduğu kitaba
Artık sesleri duymuyor başka bir boyuta geçmiş bir şekilde okuduğu dünyanın yaşadığı dünyadan ne kadar naif nâzenin nazlı insanlardan müteşekkil olduğu hazzıyla
Bir daha bir daha
“Kim bir gönüle gönlüyle dokunursa, ” dedi
meczup

"Vallahi izi kalır!”
Cümlesini kaçıncı kez okuduğunun farkına bile varmadan ineceği yerin ismi anons edilince kalkıp gönül dünyasından gerçek dünyaya adım atarak karışıp gitti insan nehrine bir damla misâli.

Yunus Beypınar