4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
54891
Okunma
Biz hep ekranlardan seyrettik sevmeyi.Ya olduğumuz gibi görünemedik.Ya da göründüğümüz gibi olamadık.Yıllarca acısını çektik eğitimsizliğin.Duygularımızı hep başkalarının dile getirmesini bekledik.Denizler gibi bazen dalgalı, bazen durgun, bazen hülyalı, bazen pırıltılı olduk. Kaygan, avuca sığmayan, bünyesi zayıf, gereksiz yere ağlayıp arada bir gülen, sonra suskunlaşıp kendi dünyasında hayalleriyle oynayan, bir bebek haline geldik.
Bakmadan görmeyi öğrendik
Bakarak gördüklerimizi söyleyemedik
Ne sevgisiz yaşayabildik
Ne de sevmeyi öğrenebildik!
Cevap Yaz