Üçer yıllık sevgililerinden henüz ayrılmış birbirini uzun zamandır tanıyan sözde dost biri erkek diğeri kadın iki kişi zaman zaman kahve içtikleri o yerde konuşuyorlar. Ortamın etkisinden mi yoksa boşluğun yarattığı o derin izden yada çivi çiviyi söker misali biraz yalnızlık korkusundan biraz da yaşam denilen o tatlı meyvenin hırsından mi bilinmez kadın konuya giriyor.

Kadın- Biz, olabilir miyiz sence?
Erkek- Neden olmasın, kaldığımız yerden devam eder, dördüncü yılımızı beraber kutlarız!

Yan masada iki kadından ikincisi dün gece sevgilisini bir başkasıyla aldatırken yakalandığını ve ilişkisinin bititğini birinci kadına anlatıyor. Sevgilisinin onları basması üzerine hiçbir şey demeden çıkıp gittiğini, kendisinin de hemen ardından koşup ona, ’’Beni hiç mi sevmedin lan?’’ diye kıskanamamasına çok sinirlendiğini söylüyor. Diğeri de ona hak veriyor.

En uçta kafenin girişinde oturan yakışıklı delikanlı hesabı ödeyip çıkmaya hazırlanırken diğer masadaki yalnız oturan alımlı bayan delikanlıya en çekici haline bürünüp yaklaşarak, ’’Ateşiniz var mı?’’ diye soruyor. Yakışıklı delikanlı ’’Nerden anladınız, bugünlerde biraz rahatsızım’’ deyince alaya alındığını anlayan kadın apar topar terkediyor kafeyi.

Az sonra üniversite öğrencisi olduğu her halinden belli olan tabiri caizse yarı çıplak bir genç kız giriyor kafeden içeri. Oturduğu masadaki bayan arkadaşına dert yanıyor.

Kız1.- Ay bu salak şey gene bana beşyüz TL göndermiş bu ay sadece. Bu bardaki konsluk işi olmasa nasıl yaşarım kız ben buralarda.
Kız2- Kim o salak kız?
Kız1- Ay kim olacak kız, yok mu benim salak şey.

Kafede arka planda GAZAPİZM’den Perişan şarkısı çalıyordu.

Bu arada kafe çalışanlarından kasada bulunan, ergenlikten yeni çıktığı belli olan genç henüz kız arkadaşının olmaması sebebiyle Google’da ’’Helal süt emmiş eli yüzü düzgün kız’’ yazdıktan sonra gelen cevaba şaşırıyordu.

’’No Result’’.