Diyorum ki
Bıraksak tüm eşyaları
Alıp başımızı düşsek yollara
Çekip gitsek
Kimsenin bilmediği bir yere
Mesela Sevendikli’ye
Benim doğduğum köye.

Yeni baştan başlayalım her şeye
Bahçemize meyveler dikelim
Domates biber ekelim
Etrafına güzel güzel çiçekler
Suyumuzu
Buz gibi köy çeşmesinden içelim.

Birkaç koyun bir inek
Birkaç tane’de tavuk edinelim
Kahvaltıda köy yumurtası yiyelim
Kedimiz köpeğimiz olsun
Akşam erken yatıp
Sabah gün doğmadan kalkalım
İneğimizi sağalım
Taze inek sütünden kahvaltıda
Popara yiyelim.

Etrafımızda kuş cıvıltılarıyla güne başlayalım
Kocaman şehirlerin gürültüsünden
Hava kirliliğinden uzak
Gelen geçen komşularla selamlaşalım
Özgürce yaşamın tadına varalım.

Diyorum ki gitsek buralardan
Mesela Sevendikliye
Benim doğduğum köye
Ardımızda lüzumsuz telaşlar
Heybemizde yeni huzur
Yeni umutlar toplayarak
Tek derdimiz
Kümes dışına yumurtlayan tavuğumuz
Susuz kalmış domatesimiz olsa.

Tüm bu kargaşayı şehirlere bıraksak
Yorgun bedenimizi alıp
Usanmış ruhumuzla
Yola çıksak
Boskaya dağından asanlı ovasına
Bakıversek
Doyran bağlarına
Hasret kaldık buralarda
Çocukken yediğimiz
Sazan balığına bir’de
Doyran somununa..

Diyorum ki
Gitsek buralardan
Ne varsa bizi yaşamaktan alıkoyan
Arkamızda bırakarak
Kendimizi doğduğum yerde
Sevendikli köyünde bulsak.
A-hhh...
Bu hayalleri bir gerçekleştirebilsek...
*
(Makedonyalı)