Böyle bir gözlem yapmama geçen yaz gelen bir baba ve oğlulun tavrı neden oldu.Bir baba ,babasına şapka almak istedi.Eşorfman giydiği içinde üstüne para almamıştı.
-Oğlundan rica etti.Dedene şapka alalım,üstümde para yok ben eve gidince sana geri veririm dedi..Oğlu da dedesine alınacak şapka için parayı vermedi.Tabii ki bende şapka satamamıştım.Ama düşünmekten kendimi alamadım."acaba dedesi torunu için neler alıyordu".Bir düşünseydi keşke.

Yine bir akşam üstü üniversite de okuyan bir kız dedesi için şapka almak istediğini söyledi.
Kaç numara giydiğini hangi deseni sevdiğini gayet iyi bilyordu.Bu da bir torun diğeride öyleydi.Bu mukayeseyi yapmaktan geri duramadım.Torunlar adına ümidim arttı,böylece.

Yine bir gün başka bir torun yeni işe girmiş sağlık personeli,Dedesine şapka almanın mutluluğunu yaşıyordu.Hemde iki adet aldı.Giderken mutluydu.

Yine bir aşkam üstü genç bir çırak yeni işe başlamış,iş dönüşü bana uğradı.Her akşam işi düşünü dükkanın önünden geçtiğini söyledi.

-Dedem için şapka alacağım.
-Kaç numara giydiğini biliyormusun ?
Evet elli üç dedi. gri rengi sever ama gri olsun dedi.Hemen bir tane aldı.Giderken ebat uymazsa gel değiştirelim dedim.Bir akşam yine geldi..biraz daha küçük olsun dedi.O na uygun bir ebatta gri renkli yazlık bir şapka verdim.
-Dedeni çok seviyorsun sanırım dedim.
-Gülerek evet çok seviyorum dedi.
Başka bir gün yolda giderken gördüm onu.
-Nasıl şapka oldu mu?
-Tam istediği gibi..
Derken gözlerinde mutluluk vadı.
Her akşam eve dönüşünde selam vermeyi unutmadı.

En dramatik torun da bir Dedenin kendisine şapka alırken torunun para uzatması oldu.
-Al dede ben vereyim
-Bak şuna kaz gelecek yerden tavuğu esirgemiyor.
-Bu çocuk benim oğlumun.Bunlar ikiz,çocuklara yardımcı olmak için biz büyüttük.Yüzde yetmiş özürlü.Ama bu biz de kaldı.Ailesinin yanına gitmiyor.

Her insan bir dünya.Her insanın bir öyküsü var.Bazıları böyle dramatik.