Sonbahar mevsiminden bir çarşamba günü kaleme aldığım bir anı paylaşmak istiyorum ;

Zalim dünyanın içinde bir kadın ve bir oğlu zor zahmet var yok içinde yaşardı kış gelir , zengine neşe fakire dert olurdu böyle bir sonbahar mevsiminde , kış vaktine az bir zaman kala tanımıştım bu minik güzel aileyi
evin babası takılmış dünyanın peşine bırakıp gitmişti tutmamıştı ellerinden düşmüşlerdi çaresizce yaşam derdine tek başlarına Ev kirası ve birsürü gider yaşamsal gıdaya ve eşden geriye kalan kalan borçlar dahada yüklerini omuzlarını düşürmüştü böyle bir zamanda yolumuz kesişti bu aile ile Ellerinden Allah rızası için biz tuttuk omuzlarındaki o devasa yüklerini hafletmek için güncelerce çalıştık eksik ne varsa tedarik ettik ve sonbahar kış mevsimini bahar derken yıllar böyle koşturma içinde geldi geçti VE artık o aile ayaklarının üzerinde tam durmaya başlamıştı bir anda herşey dünyaları alt üst oldu yıkılmıştı kurtukları hayal dünyası tekrar gelmişti o mutlu olacak diye çıktıkları o mutsuz günler Evlenme kararı alan Anne yine düşmüştü bir hayalin peşine ve geride kalan bir sürü çalkantının arasından geçmişti. artık bir başka hayal ve düşlerin peşinden bir başkasının dünya evine girdi zaman böyle geldi geçti eldeki iyilik onu yine bulmadı koşarak çıktığı o dünya evi kapısından yine hayal kırıklığı ile yıpranmış olarak tekrar geri döndü ve geride gözü yaşlı bir evlat daha getirmişti haneye zaman yine aynı kötülüğü ile karşıladı bir fazla onları

Evet canlarım kız çocuklarınızı mutlaka okutun eline bir meslek iş mutlaka verin onlar biz babaların dünya güzelleri evlendiginde heder olup gitmesinler yok olmasınlar mutlu bir ömür yaşam kızlarımızın evlatlarımızın hakkı gelin ve geç olmadan köşe başında mutsuz yokluk içindeki haneleri de ziyaret edelim
ve onlara elimizi karşılıksız uzatalım .

Her kız evlat babasının servetidir. sevgilerimle

İbrahimoğlu Ali