Sahi hiç mi beni sevmedin ?
Gecenin bir yarısı uyanıp aramak istemedin mi?
Hiç mi aklına gelmedim.
Doldu mu boşluğum, unuttun mu beni ?
Sensiz yaşayamam derdin hani,
İnsan alışıyor öyle değil mi?
Biliyorum, bu saatten sonra ne söylesem tesiri yok artık…

Bu yüzden tüm sözlerim hükümsüzdür.
Beni özlemeni istemedim senden.
Zaten ben istedim diye benim için yaptığın her şey anlamsız olurdu.
Daha da önemlisi sevgi insanın içinden gelmeli önce.
Yazık ki bu sende yoktu, hiçbir şey içinden gelmiyordu…
İşte tüm bunları bile bile senden hiçbir zaman beklemedim.

Çok seviyordum işte ama bunun hiçbir önemi yoktu…
Herhangi bir beklentim olmadan sevdim
üstelik. Sana yazdığım onlarca şeyi anlamanı da beklemiyorum.
Zaten anlamak istemeyeceğini de adım gibi biliyorum.
Demek ki memnunsun gittiğin yerden, mutlusun halinden.
Demek ki rahat için, rahat ki hiç arayıp sormuyorsun.

Merak etmiyorsun ya da endişelenmiyorsun.
Belki de aklının kıyısından bile geçmiyorum.
Ben sana ağlarken belki de sen başkasına gülüyorsun, sarılıyorsun…
Belki de senin için sıradan bir ilişkiydi biten ama benim yüreğimdi aslında tükenen.
Hiç takmıyormuş gibi yaptığıma bakma, aslında hala umursuyorum…

Bir zamanlar sana küs olsam da bir gülüşünle geçerdi dargınlığım.
Şimdi ne öpmenle geçecek gibi acım
ne de sarılmanla toparlanır bu dağınıklığım.
Ben sana çok kırgınım…
Ben sana çok ağladım.
Ben senin için ölüp ölüp dirildim.
Ben adını andıkça kahroluyorum.
Seninle ağlayıp ta seninle gülmedim mi ?
Yalvarırım söyle bana sev dedin sevmedim mi ?

10/03/1997 İSTANBUL AYAZI SOĞUK KIŞ GÜNÜ
UĞUR AKDOĞAN