Bazen günlüklerini yaşarken; bir söz, bir gülüş, bir bakış ansızın kendisini sana belli eder. Döner bakarsın; ama bir şey göremezsin. Sonra gördüğünün sıcaklığı belirir yüreğinde. Artık, bu sıcaklığın ve de kendinin farkında değilsindir. Anbean bu sıcaklık, kıvılcımlaşarak alevlenir ve alır seni etkisi altına. Artık içtiğin çay, o eski çay değildir, ne de sigaran. İlk önce bir şeylerin ters gitttiğini düşünürsün; ama bulamazsın ne olduğunu. Aslında her şey yerli yerindedir, sadece sen öyle hissedersin. Mantığını zorlarsın anlamak için, mantıklı olmadığını bildiğin halde. Uyku tutmaz gözlerin, rahat vermez yüreğin. Tıkanırsın bir yerlerden sonra ne yapacağını bilmeden. Kabul edersin hissettiklerini çaresiz. Ve anlarsın bunun ’Yıldızların Seyrinde Yüremek’ olduğunu. Gözlerin kıvılcımı yüreğine bırakanı arar; ama nafile, zaman artık cilve yapmaktadır sana. Her ulaşmak istediğinde, o kaçıyormuş gibi görünür. Beyninden atmak istersin, başaramayacağını bildiğin halde. Sen kaçamaklı izleyişler peşinde koşarken, belki o bunun farkında bile değildir. Aslında insanın kafası en çok o zaman çalışır, bahaneler bulmak için. Kendini belli etmeye çalışırken, onun umursamadığını düşünürsün. Her bir adımın sonuçsuz kaldığında, aslında sen de adım adım umutsuzluğa yürüyorsundur. Neden böyle olduğunu bilemezsin. Lanet etmek gelir içinden ; ama edemezsin ki. Çünkü sarıp sarmalamıştır her tarafını o sıcaklık. Her bir güne yeni bir umutla girersin, günün sonunu düşünmeden. Artık düşlerin bile esir olmuştur, kurtulamazsın. Ve gecenin zifiri karanlığında seni alıp götüren yalnızlık, umutlarını yanaklarından yuvarlaya yuvarlaya dudaklarını ıslatmaktadır.Yok oluyorsundur işte hıçkıra hıçkıra, dirhem dirhem!...