Olayı bizzat yaşadığını söyleyen bir bayan memurun ağzından hadiseyi aynen anlatıyorum: “Eşimle birlikte Malatya’ya tayinimiz çıkmıştı. Eşim bir gün ilçeye gideceğini söyledi ve evin anahtarını bana verdi, mesai bitiminde eve geldim. Anahtarı kilide soktum çevirmeye çalıştım anahtar dönmedi. Tekrar, tekrar denedim bir türlü anahtar dönmüyordu. Apartmanda oturanlardan beni görenler yardıma ihtiyacım olup olmadığını soruyorlardı, ben de yardıma ihtiyacım olmadığını söylüyordum. Bu telaş içerisinde iken, bir arkadaşımın daha önce bana söyledikleri aklıma geldi. Arkadaşım, “darda kalırsan ayet-el kürsiyi oku” demişti. Ben de ayet-el kürsiyi okudum. Daha sonra anahtarı çevirdim ve kapı açıldı. Olayın etkisinde o kadar kalmıştım ki eve girdikten sonra hüngür, hüngür ağladım. Geç vakitlerde eşim ilçeden dönüp eve geldi. Kapıyı nasıl açtığımı sordu. Ben de; verdiğin anahtarla açıp girdim dedim. Eşim; “Ben sana yanlış anahtar vermişim, kapıyı nasıl aça bildin?” deyince, tamamen hayretler içerisinde kaldım.”

Bazı şeyleri akılla izah etmek zor, hatta imkânsız gibi.

(Not: arkadaşı ayet-el kürsiyi kaç kere okuması gerektiğini de söylemiş, ancak ben orasını hatırlayamadım.)

Sabri Koca