Mutlu yaşamayı ’’hayat yarışı’’ isimli bir katille değişmiş insanlar olarak başlamak istiyorum sözlerime ...

Ne kadar mutluyduk oysa eskiden 1 evde 10 kişi olurduk toplanırdık soğuk kış günleri gürül gürül yanan odun sobasinin başına ... Sahte değildi sözler , yalan soylemezdi gözler ... Hep mutluluk vardı kızılcık şerbetini içmeyi bilen insanlarımız vardı bizim ...

Nacizhane düşüncem ile söylüyorum belki yanlış gelebilir ... Birbirimizle yarışmayı öğrenerek aslımızı da neslimizi de kaybetmeye yüz tutmuş birer birey haline geldik Son zamanlarda ... mutluluğu hep varlıkta ve yarista aradık ve durmadan koştuk yıllarca ... ama unuttuk ve yanıldık ... Mutlu olabilmek bu değildi ...

Mutlu ve gülen gözlerle mutluluğun dibine vurduğunuz nice güzel hayatlar geçirmeniz temennilerimle sağlıkla ve huzurla kalın ....