Kafamıza bombalar yağmıyor şükür...

Ya ruhumuza yağan bombalar?

Koca şehrin karmaşası bir yana içimizdeki karmaşadan nasıl kaçarız?

Sosyal fiziksel derken ufka kadar uzattığımız mesafeleri kalbimizde nasıl kısaltırız?

Uyuyunca geçen vücut yorgunluğunun yanında tükenmişsek iç sesimizin çığlıklarından
nasıl toparlanırız?

Dünyayı sırtlamaya çalışmak aptallık mıdır?
Sırt ağrıları sadece dünyalık mıdır?

Bombalar, binbir yara açan ama bir türlü öldürmeyen...
Psikolojimizi yerle bir eden engellenmişlikler
İnsanın insana yapabileceği en vahşi işkenceden beter yok saymalar
Değersizleştirmeler
Ötekileştirmeler
Ön yargı ipinde sallandırmalar
-Ah şu çatı kalpliler yok mu-
herşeyi tavan arası yapıp yok etmeler...

Yaşamak için hala içimde bir parça umut var...
Onu da yok etmeyin lütfen...