Doğumla birlikte kum saati işlemeye başlıyor. Fakat saatin üst bölgesinde ne kadar kum var
kimse bilmiyor. Aşağıda biriken hayattan, anılardan, acılardan, mutluluklardan ise
hepimiz haberdarız. O kısım geçmiş zaman zira.
Günbegün üzerine üzerine yığılıyor hayatın getirdiği binbirçeşit yaşanmışlık.
Mutluluklar aşağıda sivri bir küme oluşturduğunda, üzerine dökülen sıkıntılar, üzüntüler
kayıp kenarlara yuvarlanıyorlar. Üzüntüler ve mutsuzluklar ortada öbeklenmiş ve tümsek olmuşsa,
mutluluklar tepede tutunamayıp kenarlardan eteklere sürükleniyor. Örtemiyor mutsuzluk tümseklerini
Ama her halukarda zaman akıp gidiyor.
Ne kadar kaldığını bilmediğimiz bir zaman hızla üst bölmeden üzerimize üzerimize geliyor. Genç yaşlarda
çoğu zaman bunun farkına varamıyoruz. Hatta ilk başlarda daha hızlı akmasını bile istiyoruz.
Ortaokuldayken, lisenin ilk yıllarında öyleydim ben de;
-Gelsenize, hadi gelsenize, hadi daha çabuk.
Daha sakallarım bıyıklarım çıkacak. Ulan sınıftaki çocukların saatleri daha mı hızlı akıyor ne sanki.
Aynı yaştayız ama koca adam gibi herifler. Kızlar, onlarla sinemaya gidiyorlar ama
bizden sadece ders notlarını istiyorlar.
Bazen kum saatinin boğazını sıkasım geliyordu bu nedenle. "Salak olma " diyordum kendime çok geçmeden,
"Boğazını sıkarsan daha geç akar zaman."

Askerdeyken de saymaya meraklıydık zamanı, geçen günleri. İlk başlarda 14 ay kaldı 12 ay kaldı. Zaman içinde ,iyice azalırdı kalan süre. O zamanlar torun sayılıyorduk tertipler arasında. 2 kuşak öncesi ise plakaya düşmüştü.

Plakaya düşmek ?

Bizim zamanımızda 67 il vardı. Hepsini ezbere bilirdim. Plaka numarasından hangi il olduğunu da şak diye söylerdim.
Nasıl imrenerek bakardım;
- Oğlum yarın plakaya düşüyorum. Zonguldak.
diyen yılışık üst devrelere.
Her gün geriye sayarak, Van, Yozgat.... İçel, İstanbul. Vay bee 34 günü kalmış. Günü geldi biz de Adanaya vardık teskeremizi aldık şükür.
Ama kum saati hala işliyordu.
Rampayı çıkmış, düze varmış gibi. hani az ilerde inişe geçecek sanki. Erzurum 25, Üniversiteyi bitirdim. 35 İzmir,Dante gibi ortasındayız ömrün. 45 Manisa, emekliliğe az kaldı. 60 Tokat baba memleketi.
Ahha, 67 Zonguldağa ne kaldı ki?
Nasıl yani?
Kum saati yavaşlamayacak mı? Hani üst bölmede kum azalınca aşağı doğru akan ağırlık basıncı azalacak,
akış yavaşlayacaktı teorik olarak? Gerçi son yıllarda yeni İl yapılan içelerimiz de oldu Allahtan. 81 e kadar yolu var.
Kum yetecek mi acaba?
Plakaya düşmekten daha kötüymüş bu plakaya çıkmak. Plakalar bitince ne olacak?
Asker dönüşü hayat yeni başlıyordu ve Adıyaman, Adana sayarken çok mutluyduk.
Şimdi niye hüzünlüyüm ki?

Arkadaşlar..! Misak-ı milli çok önemli. Bizden haksız yere koparılan topraklar içimizde hala derin bir sızı olarak duruyor. 500 sene hükmettiğimiz topraklardaki ata yadigarları ya?
Hangimizin burnunun direğini sızlatmıyor.
82 Musul, 83 Kerkük, 84 Selanik, 85 Üsküp...

Allah ,Allah, Allah..!
Neeslin dedeen, ceeddin baban....
Tutmayın bizi.