Bugün alışkanlıklarımızın dışına çıksak da hayata başka bir gözle baksaydık eğer neler görürdük.Gökyüzüne,denize,ağaçlara,çiçeklere...Her zaman gördüğümüz şeyler değil mi?Peki acaba bu kadar masraf niye yapılmış bizim için?Bir tek çiçek olabilirdi yada bir tek meyve...Gökyüzü bile farklı bir renk olabilirdi..
Her şey bizim seveceğimiz ve lezzet alacağımız gibi yaratılmış.Bu kadar çeşitlilik bu kadar güzellik,görmesini bilen ve düşünen akıllar için çok mana içeriyor.Ayrıca bizim gibi düşünen bir varlık daha yaratılmamış.İnsan tüm bu ihtişama bakıp,çok güzel muhteşem demek için mi yaratılmış peki.Sonrası bir yerlerde bir eksiklik kalıyor.Nasıl ki bir şeyi kaynağından koparırsak anlamını da yitirir.Bir şeyi yorumlayabilmek için de kaynağı ile bağlantı kurmalıyız.
İnsan sevdiğine nasıl muamele eder?Her şeyin en güzelini almak,en güzelini ikram etmek ve güzel bir şekilde davranarak...Demek ki sır burada işte.Sevgi ve muhabbet...Bizim önümüze koca bir kainatı seren Yaradan bizi seviyor ve bunca nimetle bizi sevdiğini gösteriyor.Eğer Allah’ı sevmek için verilen kalbimizi sadece bu dünyaya sarf ettiğimizde,kalp bir sürü acı çekiyor.Çünkü yaratılış gayesinden uzaklaştın.’’Kalpler ancak Allah’ı anmakla mutmain olur’’ ayeti bu gerçeği çok güzel özetliyor.
Selam ve dua ile...