4
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
866
Okunma
Duyarlı olmak lazım.Çevremize karşı, arkadaşlarımıza karşı,komşumuza karşı, yaşlılara karşı ve çocuklara karşı...Daha uzayıp gider bu duyarlı olmamız gereken konular.Bana ne dememeli..Sonuçta önüne geçebilecekken ilgilenmemek sonucu olacak kötü şeyler yüreğimizi bir burgu gibi ömür boyu deler...
Akşam geceyi tırmanırken saat yirmi iki otuz suları.Elimde ince belli bir bardaktan çayımı yudumlarken.bir çocuk ağlaması sesiyle balkona koştum.Bir de ne göreyim dört yaşlarında ya var ya yok bir erkek çocuk..Hüngür hüngür ağlıyor..Yaşlardan buğulanan gözlerinin iyi görememesinden kaynaklı zikzak çizerek yavaş adımlarla sokakta yürümekte...Seslendim ve ağlamasının sebebini sordum..Kaybolduğunu evini bulamadığını söyledi ağlayarak..Kalbim duracak gibi oldu..Oracıkta durmasını söyledim..Çünkü bu iş uzaktan uzağa olacak gibi görünmüyordu.Çocuk çok korkmuştu bir daha evine anne ve babasına kavuşamayacak diye...Titriyordu adeta..Sesimi duyan üst kat komşum ve karşı apartmandan bir başka komşum balkonlarına çıktılar..Sağ olsunlar evin beyleri aşağı inip çocuğu sakinleştirerek anne babasının ismini öğrenip mahalle bakkalından bir tahkikat yaparak iki sokak aşağımızda oturduğunu öğrendik ..Evlerine doğru yürürken çocuğu aramaya çıkan babasıyla karşılaşıldı ve çocuk babaya teslim edildi.
Çocuğun babasına bir sarılışı vardı sormayın...İçimin rahatlaması gözlerimden akan yaşları engelleyemedi..Rabbim tüm çocukları tehlikelerden korusun.Lütfen biraz daha dikkat...Hikayeler hep mutlu sonla bitmiyor...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz