Mevsimler ve aylar insan ömründen izler barındırır. Dünyaya gelir gibi yaşarız ilkbaharı . Sonra gençlik ilk yaz gibidir. Yetişkinlik gelir sonra sıcak yaz günlerinde olgunlaşan meyveler misali. Sonra eylül gelir, çocukluk ve gençlik dönemi geçmiş ve olgunluk dönemi başlamış bir insanı hatırlatır bize. O fırtınalı ve sıcak yıllar geçmiş akıl başa gelmiş duygular yerine oturmuştur. Tatlı bir olgunluk ve bilgelik döneminin ilk adımları atılmaktadır. Ve Eylül sanki ikinci baharıdır ömrümüzün.
Diğer yandan da yaklaşan kışın farkındadır insan. Çünkü havalar hafif hafif serinliğe bırakmaktadır kendini. Üç vakte kadar gelecek çetin kışın habercisidir rüzgarlar. Solan yapraklar tenimizdeki solgunluğu anlatır ustaca. Yaklaşan kışa rağmen doyumsuz bir güzellik patlaması yaşanır ruhumuzda. Serinleyen tertemiz havayı ciğerlerimize çekerken güzellikler dolar içimize.. Yüreğimizdeki sevgiyi hissederiz son zerresine kadar. Eylül yaşama sevincinin adı olur bu demlerde.
Belki de ilk baharda farkına varmadan geçen baharın ve güzelliklerin geç kalmış farkındalığını yaşamanın ve tadına varmanın adı olur eylül.
Eylül yılın aylarının olgun ve babacan halidir kimilerine göre. Bilgedir dingin ve güçlüdür. Kırklı ve ellili yaşları temsil eder eylül. Henüz gücü kuvveti yerindedir fakat farkındadır hayatın ve tüm yaşanmışlıkların .. Ve Eylül mevsiminde insan tadına varmakta ustadır hayatın. Bu nedenle eylülde batan gün başka bir dokunur insana, doyumsuz güzellikle beraber içli bir hüzün sarar insanı. Adeta kocaman bir yılın gün batımıdır eylül. Hem mutluluk hem de hüzünler bırakır kalbimize tam da bu demlerde.
Eylül tam bir mevsimdir bana göre Yılın en güzel ayı ve aynı zamanda ömrümüzün en güzel mevsimi.