Yaşım küçükken benim teyibim vardı, kasetlerim vardı parayla almıştım; hepsini sırayla almıştım. Küçükten beridir müziğe ilgim var müziğe aşığım. Bu konuda biraz bilgim var, kalemim var silgim var. Küçükken bol bol türkü dinlerdim acayip türkü hastasıydım. Tabi yaş ilerledikçe her şey değişiyor. Yaş ilerledikçe insan ağırlaşıyor, olgunlaşıyor; kendi şahsım olarak, başkasını bilemem.

Bende ilgi hastalığı yok. Okumuş cahillerin algı yaratmak ve üzerime oynamak için bana ilgi gösterdiklerini biliyorum. Ve eylemlerinde başarılı da oldular. Bu yaşıma kadar kimse bana ilgi göstermedi; zira bu yaşıma kadar ilgiyle yaşamadım. Bunlar benim hayatımda aktif olabilmek ve rant sağlayabilmek için bu tahrik tekniklerine başvurdular. Yalandan ağlayabilmek insan bağlayabilmek sonrasında da kurbanı dağlayabilmek bunların oyunculuğunda.

Neyse bu konuyu geçelim. Manavgat’ta otellerin büyük bölümü yani çoğunluğu kapalı. Kapalı otellerin kapı taraflarında zincirle bağlanmış köpekler var. Bu köpekler zinciri koparsa parçalar valla. İpi bir koparsa parçalar valla. İş aramaya gittim de bu bilgileri ordan biliyorum. Ben, turizm de garsonluk yapıyorum. Maalesef iş yok bulamadım.

Ağustos ayında hava biraz temiz kokuyordu. Eylül ayı geldi yine hava zehir kokmaya başladı. Bu havada evden dışarı çıkılmaz. Dışarıda maskeyi sıkı takın ağzınız burnunuz kapansın. Havadaki zehir insanı korana yapıyor. Bu kokunun kaynağını bulmamız gerekiyor. Burda gazetecilere büyük iş düşüyor. Gazeteler kokunun üzerine giderse her şey aydınlığa kavuşacak.

Yakuphan Kılınç