2
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
815
Okunma
Ona dedim
Anneye dedim
Şiir yazmıyorum
Ya da yazdıklarım zamanında bir tür pencere bunalımıydı.
Ona dedim,
Yazdığım şeyleri cangıl cungul bir avizeye benzetiyorum şimdi.
Şiir değil onlar.
Masadan kalktım
Pencereyi görmüyor kalbim
Zihnim
Evrenim
Penceresi boğuk bir evim var.
Manzarası olmayan bozkır bir kent burası.
Bahçesi, bahçesizlik vasfında.
Daha fazla ne olabilir ki
Buraya kadar.
Farzet ki basma elbisenin altında bir tarlatanla dolaşıyorum.
Evet evet,
Tam manasıya bu.!
Sevgili anlar,
Lütfen orada kalın
Yolumuz buraya kadarmış.
Mahvash
27.08.2020
Şiirin sahibi
Cevap Yaz