Ekim ayını çok sevdim hep....sonbaharı en çok yaşatan aydır,eylülün aksine...aşığım sonbaharın renklerine ekimde,sana aşık olduğum gibi...

Bu ekim,nedense hep keşkeleri getirdi bana...unuttuğum,unutmak istediğim ne kadar keşke varmış içimin derinliklerinde,hepsi sonbahar renklerime inat dikildiler karşıma....sanırım yaşlanıyorum...

Çocukluğuma ait anılarım,gençliğim...aşkla tanışmam...annem,babam..kardeşlerim...yaşadıklarımız,yaşadıklarım...anneliğim...ve geride bıraktığım onca yıl.....

Hep eksik bıraktıklarımdı,yanlış yaptıklarımdı gün yüzüne çıkanlar....kişisel haritamı tamamlamamı istercesine....

Yapamazdım ki....bazıları için vakit bitmişti...

Çok,çok mutsuz oldum....günlerce didindim...kavga ettim kendimle....bazende sevdim kendimi....ne yaparsam yapayım keşkeler iyikilerden daha çoktular...

Ve inanılmaz bir çıkmazda kaldım...ölmek istedim...çok istedim...ama bunu da beceremiyorum...öylece uykumda öleyim istedim...

Sonra da yaşamak istedim ve bir hayal kurdum.....sımsıkı sarıldım bu hayale...sanki bir başkasını da inandırırsam olur gibi geldi bana ve Irmak’a dedim ki bir mucize olacak yaşamımda....bana inanıyor musun birtanem? dediğimde.....bana kocaman sarıldı ve ’inanıyorum annem sana ’ dedi ve sahte bir huzur yaşadım....kızım bile inandığına göre olacaktı,çünkü o öyle temiz ve iyi ki.....

Doğum günüme bir hafta vardı ve bütün yüreğimle inanıyordum bir mucizeye...
Bütün olumsuzlukları silip götürecek benden....yağmur gibi....bilmiyordum neyi beklediğimi ama bekliyordum.....18 ekimde kalktım ve beklemeye başladım....sonra sen aradın....yarım kaldı konuşmamız....yoksa geldin mi? dedim sana....hemen pencereye koştum...gözüm yolları taradı....ses yok....cevap yok....o an anladım seni beklemişim...neden bilmiyorum...çok oldu görüşmeyeli belki ondan....sonbahar olduğu için belki...o gün yağmur yağıyordu belki ondan....yanlışlarımı eksiklerimi, bana sarılıp öperek,silgiyle silercesine yok edebilecek sadece sen olduğun için belki...beklemişim seni o gün....

Olmadı....gelmedin....

Vazgeçmedim...her yerde bir iz aradım...telefonda,antolojide,edebiyat defterinde,facebook ta,skype de....sana ulaşabileceğim her yerde....bulamadım canım....

İçime içime döküldüm,...kimseler görmezken parçalara ayrıldım...gücüm kalmadı toparlanmaya....

İçini benim anladığım gibi doldurmasanda ’ herşeyimsin’ sözü,olağanüstü güzel....inanmak istedim....

Teşekkür ederim birtanem.....