Bir kere gerçek aşkı yaşamıştım. Şimdi anlatmaya çalışayım.
Bir kere aşk kime ve ne zaman geleceğini biliyor. O an zaten önceden hazırlanmış oluyor. Bir birikim onu ortaya çıkaran.
Ayrıca dahil olan iki kişinin de bir şekilde bağlarla bağlı olmaları gerekiyor. Düşünün ki sonsuz evrende o iki kişi birbirini o kadar yakından tanır ki...
Sonrasında oluşuyor. Kalp atışları, heyecan. Farkındasınız hayatınızdaki en önemli tecrübenin ve size katacaklarının.
Sanki bir heykelin en önemli vuruşları gibi şekillendiriyor sizi ve iz bırakıyor.
Siz o andan itibaren başka birisiniz.
Çok karanlık tarafları da var. O süre zarfında herşeye açıksınız ve en zayıf anınız. Herkes istediği düzeltmeyi yapabilir üzerinizde.
Bir aşkı yaşarken Tanrı bence yanı başınızda. O an Tanrı’ya bir kez yaklaşıyorsunuz ve bir daha uzaklaşmıyorsunuz.
Aşk arkanızda en büyük destek, güç oluyor artık. Güveniniz artıyor.
Ve bir daha asla unutamıyorsunuz.
Aşk iki insanın ürettiği en büyük başarı.
Tadanlar kesinlikle farklı ve özel.

İşte ben onu bir daha unutmadım ve yeri hep baş köşede.

Bir daha da yerine kimseyi koymadım. Bunu başaran da olmadı.

Biliyorum, beni ben yapan bir kaos sanki, tek ve özel!

Aşk bir kader, bir büyü ve bir hikaye...