İçime çöken duman mı çorak topraklarıma yağmur getirecek,hemde çöreklenmişken umutsuzluk uğursuz bir bedel gibi
Görünmezken ufukta vuslatın dibi,dil kirletmekten korktuğu vakit seni, her itirafı kendine sır bilip, ızdırabın kapattığında defterimi.
İçimi söken gözlerin mi şifa getirecek. Kalp Mahsun, ruh masum, kalem mazlum ilerlerken bilinmez bir dönülmeze.
Geride kalan pişmanlık ve keşkeler, gece karanlığında bürünecek, bin görünmeze ve bölünecek uykularım varamadan düşlerine, Oysa bilmeni isterdim bende yarattığın bu ilkesiz depremleri,
kıyılarımda okyanus misali yükselen gelgitlerini, gördüğümde gömüldüğüm sedef gözlerini, yaşatmaya çalıştıkça kaybeden bir beni,
kaybolan hayaline kapılan, benliğimde yankılanan sesini, içimi acıtan yokluğunda kilitli varlığının bitmeyen bezginliğini.
Öyle imkansız ağacının gölgesinde bir düştü işte benimkisi, Bil istedim.
İmkanı ölçüsünce varlığından ilham alan
ilahi ışığın öncüsünde kalbinin ecrini kovalayan, hisleriyle oynanan, zamanca oyalanan.bütün berraklığıyla nakşedilmiş avuçlarda yakarılan.
İskansıza imar edilen her yapı gibi sadece hayata tutunmaya çalışmıştı oysa. Bil istedim. Saçaklarının kaçak damgası altında... kim bilir kaç hayat barındı...aşk dedikleri şey eğer buysa.

Serdar KURT

Fon Müziği: Hercai Ayrılık