Gün geldi ağladığım günlere ağladım. hz. ebubekir
Esin Celik Karayeli
Esin Celik Karayeli

İÇİMİZDEKİ ÇOCUK MU ÖZLEDİĞİMİZ, YOKSA GİDENLER Mİ...

Yorum

İÇİMİZDEKİ ÇOCUK MU ÖZLEDİĞİMİZ, YOKSA GİDENLER Mİ...

0

Yorum

1

Beğeni

0,0

Puan

1052

Okunma

İÇİMİZDEKİ ÇOCUK MU ÖZLEDİĞİMİZ, YOKSA GİDENLER Mİ...

İÇİMİZDEKİ ÇOCUK MU ÖZLEDİĞİMİZ, YOKSA GİDENLER Mİ...

İÇİMİZDEKİ ÇOCUK MU ÖZLEDİĞİMİZ, YOKSA GİDENLER Mİ...Esin Celik Karayeli
Çocukluğumuzda anneannemin Mudanya’da ki evinde; ablamlar, teyze kızları, yeğenler, bazen de mahalleden bizde misafir kalan kız arkadaşlarımızla, anneannemin bize öğrettiği duaları tekrar ederek yer yatağında uyumak ne de güzel olurdu! Anneannemin duvarda kapının yanında duran küçük idare lambasının ışığı vardı ve içeriye vuran ay ışığı huzur verirdi. Gece bekçisinin düdüğü gelirdi dışarıdan. Bir de köpek havlamaları...
Sabah gugukçuk kuşlarının sesi, büyük erik ağacının hışırtısı ve anneannemin bahçesindeki çiçeklerin kokuları ile uyanırdık.Televizyonun, bilgisayarın, telefonun hayatımızda çok önemli yeri olmadığı o uzun günlerde, gecelerde -olmazsa olmaz- anneannemin şarkılı güzel masalları vardı... Tahir ile Zöhre kavuşamayan aşıklar masalı çok acıklıydı mesela...Kafkasya’dan büyük dede ve ninelerimizin büyük göç sırasında yaşadıkları ilginç olaylar ve Kurtuluş Savaşı kahramanlık destanları...Dini hikayeler, ilahiler....Öyle güzel anlatırdı ki bazen komşu teyzeler bile geç vakitlere kadar oturup onu dinlerdi. Anneannem dünyanın en tatlı insanıydı onu tanıyanlara göre...
Bazen de biz çocuklar mahalleden arkadaşlarla kendi aramızda tiyatro oyunu oynardık. Piyesler düzenlerdik. Ve bazen mahalle aralarında hayalet hikayeleri anlatır, bayırın aşağı kısmındaki Caminin yanındaki Hasan Hüseyin Dede yatırlarının orada " Hasan Hüseyin dede geliyor" diye bağırıp birbirimizi korkutur bayır yukarı deli gibi koşardık:) Kırların içinde sadece bizim keşfettiğimiz çiçekli gizli bir bahçemiz vardı. Oraya mahallede arabanın çarptığı bir kumruyu gözyaşları içinde tören yapıp gömmüştük. Kendi aramızda çıkardığımız mahalle gazetemiz de vardı. Mahalle haberlerini resimleyip yayınlardık ve muzipçe gülerdik. Çocukluk işte!
Büyük ailelerde ve güvenilir, huzur dolu bir mahallede büyüyen çocuk olmak her şeyden güzeldi :) Ama ne yazık ki Yaşar Kemal’in dediği gibi "O iyi insanlar güzel atlara binip gittiler "... Ve gidenler hiç geri gelmediler tıpkı çocukluğumuz gibi... Esin Celik Karayeli

Paylaş:
1 Beğeni
(c) Bu yazının her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazının izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yazıyı Değerlendirin
 
İçimizdeki çocuk mu özlediğimiz, yoksa gidenler mi... Yazısına Yorum Yap
Okuduğunuz İçimizdeki çocuk mu özlediğimiz, yoksa gidenler mi... yazı ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
İÇİMİZDEKİ ÇOCUK MU ÖZLEDİĞİMİZ, YOKSA GİDENLER Mİ... yazısına yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
ÜYELİK GİRİŞİ

ÜYELİK GİRİŞİ

KAYIT OL