Murathan Mungan Üstadım diyor ki; „Sana söz hayat! Bundan sonra kimseyi göz çukurlarıma ekip, büyümesi için gözyaşı dökmeyeceğim“ …

Ben de doğrudan doğruya M. Mungan üstadım; „yapacağız aynısını, edebiyat her zaman edeplice hareket eden ve iki yakası birbirine kavuşmayan dar bir gömlek gibidir. İnsanlık varolduğu sürece; yine ağlayacağız, yine sürüne sürüne yaşayamaya ҫalışacağız! Büyüklerin sözünü dinlemeyeceğiz, diğer insanların tecrübelerini hiҫe sayarak defalarca burunumuzun üstüne düşeceğiz ve kendi bilinҫsizliğimizin kurbanı olarak pişmanlıklar yasayacağız. Ağlayacağız, hem de zırlaya zırlaya!

Ve ölüm denen fani ecelin dışında her şeyi yenerek yeniden yeniden harmanlayarak acılarımıza acı katarak yaşamayı deneyeceğiz. Sadece ölümü yenemeyeceğiz diyorum, ama orada da ben yanılıyorum. Ölümü de yeniyoruz ve yeneceğiz! Sevdiğimizi, özveriyle sevdiğimizi belirten kompozisyonlar, şiirler, sonatlar, şarkılar, türküler, denemeler, makaleler, romanlar, hikayeler, monologlar, … vs. gibi yazılarla sonsuzluğa taşıyacak eserler vererek. Yaşatacağız onları asırlarca! Asırlarinda ötesine taşıyarak! Böylece sevgimizin sadece kuru bir kaҫ sözle değilde gerҫekten sevdiğimizin algılayacağı ve özümseyeceği bir şekilde ifade ederek! Ve yine göz ҫukurlarımzdaki göz yaşlarımızdan filizlenecek yarınları yaratacağız, acımızın suladığı ve sulayacağı toprakları. Ve o topraklar yeni yapraklar yeşertecektir hayat iҫinde. Biz aynısını yaşamasak ve görmesek bile, başkaları bundan faydalanarak var olacaktır. Ben onu böyle sevdim ve seviyorum! Anısına saygılar, Gül Yanaklı Prensesim’in!

H. Hüseyin Arslan - 10.08.2020