DOSTLUĞUN YAĞMUR RENGİ

Şiirin evreninde yaşarken, yüreklerimizle dostluğun resmini “nakış nakış” işledik! Hayat bizi mazinin en uç noktasına götürürken bile, güzel dostluğun evreninde nefeslenmeyi bildik!.. Yedi cihanda, dostluğun yağmur rengini çizip, birbirimizi yürekçe kucakladık!..

Umut gülücükleri tükenmeden yalnızlıklarımızla hasret çektiğimiz mutluluğun içinde kaybolmayı öğrendik!..

İçimiz, hüzün damlacıklarını akıtmadan, duâlara sığınarak, dostluğun “yasemin çiçeklerini” büyüterek, mavinin buğulu gözyaşlarıyla, yürek sezgilerimizi evrene haykırarak, gönlümüzdeki güzellikleri, ılık rüzgârlarla taçlandırdık!..

Yalnızlığın resmini siyahtan beyaza boyarken, içimizde kopan ayrılık ezgileriyle boğuştuk! Ruhu ezik bedenimizle nefeslendik! İçimize tüm nemli bulutları hapsettik ve yürek burkan acıları kaleme dökerek yarınlara “kalıcı izler” bıraktık!..

İnsanları kardeş sıfatıyla bağrımıza basıp, ruhumuz, yetim kalan zavallı bedenlere acıyıp, dostlarımızla tüm sıkıntılarımızı paylaşıp, birbirimize hep “doğrularla, yanlışları” öğrettik!..

Dürüst insanların başkaları için hayatını feda ettiğini, sırf başkaları mutlu olsun diye yaşam sürdüğünü, üşüyen bedenlerle benliklerin yakıldığını, insani duygularla içimizin ürperdiğini, “insanların ruhu kir, beyinleri hastalık kaptığını,” hayata boyun eğen nefeslerin ezildiğini yazmaktan hiç usanmadık!..

Yüreğimiz, bir çok olguda hüznün adresi olurken, asi dillerin egemenliğini ruhumuzdan arındırıp, içimizdeki “hırçın dalgalarla” şiddetle çarpıştık!

Yağmurun ihtiraslı evinde, cennetin mis kokusuyla uyanarak, kalbimize “cennet kokulu” dostluğu kazımayı bildik!..

Mesafeler gönüllere uzakken bile, dağ gibi kocamanlaşmış dostane duygularla, içimizdeki “sevda türkülerini” mırıldandık.

“Türküler Yağmursuz, şiirler Öksüz kalmadan,”
efsane dostluklar riyakârlıktan uzaklaşarak ebebiyete kadar yaşasın, ne dersiniz? “Çok mu şey, istemiş oluruz?”

Mehmet ÖKSÜZ

- Şair ve Bestekar Ahmet YAĞMUR’a ithaftır. -