HAYATIN İÇİNDEN

Bazen, öyle bir an olur ki,
Gelecekle ile ilgili hayalleriniz değişir...
Sevgileriniz,renk değiştirir.
Duygularınız,bir birine karışır.
Tabularınız yıkılır.
Ve en olmaması gereken şeyler olur.
Yaşınızın bir önemi kalmaz !
Yaşadıklarınız unutuluverir.
Güvene dair, bütün aldatılışlarınızı yok sayarsınız.
İşte bu ( ! ) dersiniz,
Hayatınızdaki eksikliği,
O’nun tamamlayacağını düşünürsünüz...
O, bir dost olur bazen.
Bazen bir arkadaş.
İş ortağı olur.
Sırdaş olur.
Yaren olur.
YAR olur bazen...
Nedendir bilinmez,
Eksik bitmez aslında hayatımızda...
Hep öyle değil midir ?
O’nu özel tutarsınız...
Güvenirsiniz.
Değer verirsiniz.
Paylaşırsınız.
Yüreğinizi açar ve gönül misafiri yaparsınız.
.....
Ve...
Zamanla değişim başlar...
Heyecan biter.
Hırs alır hemen her şeyin yerini...
Bencilleşir birden bire O değer !...
Sona geldiğinizi anladığınızda çok geç olmuştur ama,
yapabileceğiniz bir şey kalmamıştır...
Atarsınız dünyanızdan....
Ortaklığınızdan.
Arkadaşlığınızdan.
Yarenlik hikaye imiş dersiniz.
YAR olamadı bu da (!)
demek istemezsiniz ama,olamamıştır...
Yaşanmışlarınızı bölersiniz,karınca kararınca.
Geride ;
Hatıradan başka bir şey kalmamıştır aslında.
Susarsınız sonsuza dek !
Hiç konuşmamasıya !...
Üzülmek istemezsiniz .
Tıpkı üzmek istemediğiniz gibi !...
Ama bir de bakmışsınız,
O üzülmesin diye çırpındığınız değer (!)
Sizi,değersiz kılacak her şeyi yapmaktadır !..
Çaresizlik değildir aslında susmanız !
Önce kendinize saygıdır !
Sonra hatıralarınıza saygı...
Parçalanmış bir hikaye olur yaşadıklarınız...
Önemsizleşir !
Seviyesizleşir !
Hani "bir söz vardır tabiren"
Çenesinin yayı kopmuştur.
Susturamazsınız !...
Zamanla anlarsınız ki ;
Yazık edilmiş bir geçmişi konuşarak,
geleceğinizi de yazık etmeye başlamışsınızdır !
....
Ve
Duymamaya,görmemeye,ilgilenmemeye başlarsınız...
Zaman ilaçtır...
İçersiniz zamanı ve unutursunuz !...
Hayatımızdaki olumsuzlukları yok sayamayız,
Ama, unutabiliriz....

İbrahim ÖNÜÇ