Bayram gelmiş neyime...
Bu türküyü dinlemedim hiç,
İnsan dinlemediğini de öğrenirmiş.Hüzünlü gurbetli türküler sevmem ben.ama üzülünce vızıldar durur insanın beyninde.
Mesela hastane önünde incir ağacı,aman doktor canım doktor,trende biletsiz sevdalar vardır gibi şarkılar bana göre olmadı hiç ama tanımadığımız insanlara kim bilir ne çok uğradı.
Birileri belki yoğum bakımda bayramda babasının elini öptü kimi de çocuğunu bir bayramda kaybetti.
Ya da biri sevgilisini aile baskısından içi yana yana bıraktı.
31 temmuz yine bir kurban bayramı kim bilir kimler için yeni bayramlık sevinci,kimi içinde ben bu bayramdan bir şey anlamadım diye gözyaşları.
Büyüyünce anlarmış meğer insan,neyin ne olduğunu.Hayatta insanı meşgul edecek hep bir şey lazım ama biz yaşamının sağlığın bile farkında değiliz ki;anlamayana arif ne eylesin?
Ayrıldığı sevgilisini unutmak için Fizan’a gitsen ne olur acı seninle geldikten sonra,Bir bayramda kaybettiysen sevdiğini her yıl gelen bayram yaşartır gözlerini istemesen de...
Çok üzüldüğümüz de bir çocuğu mutlu etsek, bir yetimin başını okşasak ve aynaya bakıp ben değerliyim desek kendimize kaybetmişliğe inat kendimizce mutlu olsak ama yapmıyoruz bilip de yapmamakta var işte.
En iyisi mi çocuğumuza aldığımız bayramlık çocuğumuzun sevinciyse,çocuğumuzun mutluluğuyla mutlu olalım.Osmanlı da neydi;Bayramlık elbisesini arefede giyene arefe çiçeği denirmiş ya arefe çiçeklerimizle mutlu olalım o halde,kaybettiklerimizle de cennette buluşalım ve insan anlıyor kaybettiklerini bir bayramda ziyaret edemediğinde Bayram gelmiş neyime diye...