Uzun zamandır beynimdeki seslerin sustuğunu fark ettim. Sürekli konuşan seslere ne oldu? Sürekli uykuda bile düşünme hali bitmeyen bir yorgunluk girdaplaşan düşüncelere bir isim buldum. Depresyon önce psikolog sonra psikiyatri üç yıldır kullanılan depresyon ilaçları ve sonuç düşünemiyorum, beynimdeki sesler sustu hatta algılayamıyorum, artık ilaç yok artık sürekli aktif olan beynimi durdurmak istemiyorum. İlaçları bırakmak kolay olmuyor bileklerim ,dilim ,uyuşuyor sürekli boşluğa düşme hissi ve baş dönmeleri zihnim netleşiyor yavaş yavaş ben neden kendime bu durumu depresyon olarak söylemiştim, neden böyle düşündüm. KORKTUM sürekli düşünmekten ve bunalıma girmekten, sadece yaşadığım düşüncelerimin karışması biraz beklesem hepsi düzelecekti. Farkında olamadım o kadar çok kendimle konuştum ki ne yaşadığıma alelacele isim buldum. Günümüzdeki stres iş, yaşam koşullarını düşününce ;Kendime bir sığınak oluşturdum, beynimi dondurdum. Artık farkına varıyorum ,artık ne istediğimi hedeflerimi biliyorum ,yanlış teşhis koydum kendime... Uzmanlar da yanlışımı devam ettirdi, yok artık susmak! Beni ben yapan her şeyi, bütün benliğimi , içimdeki beni kabul ettim. Durmak yok artık, yürüme zamanı...