KADERİMİ YAZ .

Tablo gibi bir manzaranın karşısında,çayından bir yudum daha çekti.

Güneş batıyordu, minarelerin arasından.

Salacak’tan,Sarayburnu’nu seyrediyordu.

Elmalı,kahveli,naneli nargile kokuları geliyordu yan masalardan...

O...İstanbul’u seyrediyordu...

....

İstanbul ! Ah (!) güzel İstanbul...



İstanbul,geceyi bekliyordu akşamın kızıllığında !

O... İstanbul kadar güzel sevgilisini ...



Merdivenlerden yukarı çıkarken gördü O’ nu.

Boğaz’ın serin sularından çıkıp gelmişti,sanki...

Dalgalı saçları, yakamozları andırıyordu.

Gözleri,İstanbul geceleri kadar renkli !

Zerafeti,İstanbul laleleri gibiydi...



Çamlıca’dan,boğaz’ı seyredercesine baktı sevgilisine...



Bir yelkenli gibi süzülerek geldi masasına,

"Hoş geldin" dedi.

"Hoş geldin sevdam"...

Elini tuttu...Kalp atışlarını dinledi ellerinde...

Titriyordu kelimeler.

Susmuştu İstanbul !

İstanbul, onları dinliyordu...



"
Kaderimi yaz, yeniden kendi ellerinle,
Bu kul,ömrünce çeksin,sürünsün !
Öldür ! Bakarak,o güzel gözlerinle,
Bürünüp çiçeklere,yüreğine gömülsün...

...

Saçların boynuma halka olup da,
Bedenim ucunda asılıp kalsın.
Eteğin gönlüme mihrap olup da,
Başım secdeden asla kalkmasın...

....

Ellerin ellerin beyaz ellerin,
Yazsın kaderimi, yazsın yeniden.
Bir kez daha baksın bana gözlerin,
Bu beden nasıl korksun ölümden ?... "



Dizelerini O’nun için yazmıştı ve O’na okudu...

Mutluydu....İstanbul’da,İstanbul kadar güzel bir sevgilisi vardı...



Ellerini tutarak.gözlerine baktı.

İstese,ellerine bırakıverecekti kalbini...

"Seni seviyorum"dedi.

"Seni seviyorum,Birtanem"

"Seni seviyorum,İstanbul kadar güzel yarim"

...

Bitmişti kelimeler.

Söylenecek bir şey kalmamıştı...



-Başka bir emriniz var mı ? dedi bir ses !

-Başka bir emriniz var mı ?

...

İrkildi birden.Uyandı rüyasından !...

Çevirdi başını,kısık bir sesle

"Teşekkür ederim" dedi.

"Teşekkür ederim.

Beş dakika önce gelseydin,
O’na (seni seviyorum) diyemeyecektim...."



Garson,

"paranızın üstünü almadınız" diyemeyecek kadar şaşkın bakışlarla,

genç adamın,mahzun gidişini izledi....



İbrahim ÖNÜÇ

(Hayatın içinden)