Ben insanım / adamım, kadınım, biraz çocuk, biraz toprağım bozkırda.

_ öyle bir noktadayım ki dönüp kendime baksam kim bu adam diyebilirim aynada.
Önemli…….
_adam demişler bana, sen kimsin öyleyse? Kadın !
Erkek _ kadın
Kız _ oğlan
Dişi _ ersi
Sert _ yumuşak
Net – karışık
Gökyüzü _ toprak
Erkek-si _kadın-sı
ADAM………………………………………
Karşılığını yazabilir misin acaba?

Suyu bulandırmak gerekli mi? Hala bu soruyu sorabiliyor sak biz orta çağ karanlığını aşamamış ilkel, öz güven yoksunu, kadınsı duruşu hafiflik sayan hoşgörüyü kabul etmeyen, ama kadınsı olan, o işini bilir mantığında erkeksi gözüken ahmak bir kalabalık sürüyüz:
kimse gücenmesin.

Dişiliğin / doğurganlığın çoğalmanın temel taşı olduğunu kabul etmeden gelişmek, sadece daha fazla fakirlik, daha fazla mutaassıplık, yolsuzluk ve yoksulluk içerisinde yolunu kaybetmek olacaktır.
Toprağı sevmeliyiz o doğurgandır! Kadına benzer kadınlarımıza.
Su sesi+ para sesi+ kadın sesi= ………………
Özünü, öz güvenini yitirmiş, gençliğine önem vermeyen, Türkiye sevdalılarını doğurmuştur / bu akıldanlık. Oldukça acıdır bu.

Biraz ATATÜRK milliyetçisi,
hiç benmerkezci,
aç komşusunu bilen,
çok / çok / çok ca dürüst, şüpheci, öğrenme içgüdüsüyle alev alabilen,
ekmeği koklayarak yiyen.
Anadoluyu benimsemiş üretken ve ssklı olan, gereği kadar _ ASİ _ ama gözleri umutlu insanlardık biz UNUTMUŞUZ galiba.

Kadın esastır/ ondan geldik ona gitmekteyiz…………..